Vjerovatno je više nego dovoljan i samo površan pogled na ponašanje i stanje na crnogorskoj opozicionoj sceni, pa da postane jasno zašto Milo Đukanović već gotovo 30 godina suvereno vlada u Crnoj Gori. To se jasno vidjelo i proteklih dana kada je javni prostor bio prosto zatrpan međusobnim napadima dvije najjače opozicione stranke.
Čini se kao da su u vodećim opozicionim subjektima procijenili da nesnosna vrućina od preko 40 stepeni Celzijusa ovih dana ne zagorčava dovoljno život crnogorskim građanima, pa su odlučili da im prirede pravi medijski rat saopštenjima propraćen salvom najtežih insinuacija i uvreda. Naravno, na površinu je isplivala i sva neiskrenost, netrpeljivost i pizma koja vlada u opozicionim redovima, koja često, čini se, umnogome premašuje neprijateljstvo koje vlada i prema samoj vladajućoj Demokratskoj partiji socijalista.
Na kraju je sve kuliminiralo saopštenjem za javnost Demokratske Crne Gore u kojem ta stranka obavještava da „Demokrate prekidaju svaku moguću saradnju, prepisku i komunikaciju sa liderima DF-a“, koje doduše, pošteno govoreći, suštinski nije bilo ni ranije.
Da stvar bude gora, Demokratski front i Demokrate su dva ubjedljivo najjača opoziciona subjekta na političkoj sceni Crne Gore, bez kojih je apsolutno nemoguće u perspektivi zamisliti bilo kakvu opozicionu vlast. Poruka da mjesecima nisu u stanju da kao civilizovani ljudi sjednu za isti sto i razgovaraju, ekvivalentna je poruci da crnogorski građani, koji već godinama žive na rubu očaja od takvih narodnih predstavnika, zaista nemaju čemu da se nadaju.
Zapravo, jedini konstruktivan stav došao je iz građanskog pokreta URA iz kojeg su juče pozvali čelnike Demokrata i Fronta da prestanu sa svađom, podsjećajući da opozicija ima samo jednog protivnika.
„Svaka međuopoziciona svađa pruža prostor i vrijeme grogiranom DPS-u da nakon izgubljenih izbora u tri opštine, konsoliduje redove i korumpiranim djelovanjem sačuva vlast“, upozorili su iz pokreta URA. Nažalost, po svoj prilici njihov apel ostaće usamljen na opozicionom nebu Crne Gore, što zbog nedostatka društvene odgovornosti i nerazumijevanja samog procesa koji se zapatio u Crnoj Gori, što zbog brojnih problema koji su evidentni u ostatku opozicije.
Tako imamo situaciju da u preostale dvije opozicione partije SNP-u i Demosu takođe već mjesecima traju unutrašnji raskoli i razmirice, sa sve učestalijim iznošenjem sopstvenog prljavog veša u medijima i unutarpartijskim obračunima čiji ishodi tek slijede. U kakvom će stanju i sa kolikom istinskom političkom snagom ti subjekti dočekati kraj krize veoma je neizvjesno.
Na kraju tu je i SDP Ranka Krivokapića koji je kako izgleda od početka samo formalno opoziciona stranka. Čini se da je gotovo dvodecenijska simbioza sa Đukanovićem ostavila dubok trag u toj partiji, pa u SDP-u danas najviše podsjećaju na alhemičare iz onih drevnih priča koji su konstantno bili u potrazi za kamenom mudrosti. I kao što su alhemičari čitav život tražili legendarni kamen mudrosti, tako su izgleda i u SDP-u u stalnoj potrazi za „zdravim jezgrom DPS-a“.
