Najpoznatija Albanka sa Kosova i Metohije koja se priključila terorističkoj grupi je Ćamile Tahiri, stara samo 23 godine. Trenutno je, prema pisanju kosovske štampe, na čelu kampova za obuku žena džihadista „Islamske države“ (DAEŠ) u Siriji, a smatra se i jednom od najradikalnijih žena-ratnika DAEŠ-a sa ovih prostora. Pod njenim patronatom, desetine Albanki sa Kosova, iz Albanije i Makedonije stiglo je u redove DAEŠ- a. Njena desna ruka je Laura Huseini, takođe sa Kosova i Metohije, koja je u ovu grupu privukla i muža i brata.
Njihova uloga nije samo da budu „neveste džihadista“, kako se misli, već mnogo šira i važnija i od učešća u borbama. Njihova uloga je prevashodno vrbovanje novih članova iz celog sveta, i to uglavnom preko interneta.
DAEŠ u svom sastavu ima više brigada koje čine samo žene. Najpoznatija je zloglasna ženska brigada Kansa. Formirana je početkom 2014. godine, a ime je dobila po Kansi, arapskoj pesnikinji iz najranijih dana islama. Brigada ima više uloga, a osim hakovanja i vrbovanja, bavi se čak i ubistvima i održavanjem strogih pravila života u ovoj grupi, kao što je, na primer, sprečavanje odnosa muškaraca i žena bez prethodnog dogovora.
Žene, pripadnice ove grupe, imaju između 18 i 25 godina, a među njima ima i mnogo žena sa Zapada, koje su vrbovane preko interneta, i koje su primile islamsku veru. Obuka u ovoj brigadi traje oko mesec dana, članice nose oružje, i mogu da budu borci ili žene koje su neka vrsta policije unutar redova DAEŠ-a. Vođe ove terorističke organizacije smatraju da su žene potrebne njihovoj grupi jer žele da prikažu da su organizovano društvo „zasnovano na porodici po izvornom tumačenju islama“.
Neočekivano, ali u ovu brigadu primaju se pre svega visokoobrazovane žene. Prednost imaju one koje se bave internet tehnologijom, ili su iz ekonomskog sektora — to su, naravno, pre svega žene sa Zapada. Evropski, a pre svega britanski mediji u više navrata su izneli brojku od 80.000 žena koje su na neki način povezane sa DAEŠ-om — ili tako što su se priključile ovoj grupaciji ili im pomažu novčano ili su takozvani spavači u državama Evrope.
Ova najpoznatija ženska džihadistička brigada je u aprilu 2017. objavila video za zapošljavanje ženskih hakera, tvrdeći da je do tada hakovala više od 100 društvenih medija, i to tokom samo jednog meseca. Takođe je objavljen i manifest „Žene u Islamskoj državi: Manifest i studija slučaja“, gde se naglašava „mirnija“ uloga žena kao domaćica, supruga i majki i gde se kritikuju žene sa Zapada, kao i koncepti ljudskih prava o rodnoj ravnopravnosti.
Žene u ovoj vojnoj formaciji su raspoređene prema zaduženjima. Najmlađe čuvaju decu koja se rađaju u redovima ove terorističke organizacije. Što se Kosova i Metohije tiče, procena je da su žene sa ovog područja od 2015. do danas rodile trideset sedmoro dece čiji su očevi islamski džihadisti (brakovi sklopljeni po njihovim zakonima). Žene koje imaju do 22 godine zadužene su da na društvenim mrežama pridobiju članove na osnovu „potlačenosti muslimana i njihovih prava“, skupljaju novčanu pomoć i stvaraju ćelije u državama Zapada. Treća grupa zadužena je za poznanstva i „sklapanje brakova“ muškaraca koji su u DAEŠ-u i žena koje traže muževe.
Na meti su najviše žene iz Amerike, pre svega pripadnice mlađe i siromašnije populacije koja je sklona upoznavanju preko interneta, a uz to još i lakoverna. Prema američkoj štampi, u oktobru 2014. godine, tri srednjoškolke iz Denvera su pobegle sa nastave kako bi stigle na let za Siriju, nakon četovanja sa pripadnicama DAEŠ-a. U maju 2015. godine, Džejlin Jang, devetnaestogodišnjakinja iz Misisipija, uhapšena je pod sumnjom da je imala nameru da otputuje u Siriju i priključi se DAEŠ-u sa svojim momkom iz Amerike, koga je upoznala preko prijateljice za koju se ispostavilo da je članica DAEŠ-a. FBI je pratio njene poruke u kojima je isticala kako jedva čeka da stigne na njihovu teritoriju, kako bi mogla da bude sa svojom braćom i sestrama pod zaštitom Alaha i kako bi podigla nove pripadnike takozvane Islamske države.
Ovaj problem uočila je i američka vlada, pa je na posebnom okruglom stolu pod nazivom „Žene i terorizam“ ne samo ukazala na to nego su pozvani u pomoć i eksperti za državnu bezbednost, kako bi se našlo rešenje. Diskusija o porastu priključivanja žena DAEŠ-u završila se tako što je konstatovano da se pripadnice DAEŠ-a posebno lako infiltriraju u izbegličke grupe i kampove, što im kasnije otvara prostor za stvaranje mreže na teritoriji na koju stignu.
U izveštaju pod nazivom „Povezanost žena u ekstremnim mrežama“, koji je objavljen u časopisu „Sajens advanses“, navodi se da i žene iz DAEŠ-a imaju „superiornu umreženost“ u odnosu na muškarce. Iako muškarci, navodi sagovornik ovog lista, dominiraju u brojevima, ova studija otkrila je da žene imaju „superiornu mrežnu povezanost na kolektivnom nivou“. Prenose regrutne poruke, fajlove, molitve, audio i video propagandu, povezuju udaljene delove ekstremističke mreže i kanališu fondove, zbog čega su esencijalne za opstanak čitavog sistema.
„Ženske metode regrutovanja umeju da budu i mnogo suptilnije“, objasnio je za ovaj časopis Amarnat Amarsingam, istraživač sa Univerziteta Voterlo, koji je fokusiran na inostrane borce i džihad.
Žene-teroristi nisu fenomen DAEŠ-a. Od militantkinja iz Provincijalne Irske Republike ′70-ih, ′80-ih i ′90-ih godina prošlog veka, do žena-samoubica u Šri Lanki devedesetih i dvehiljaditih, žene su igrale ključne uloge u terorističkim organizacijama širom sveta. Žene imaju mnogo bolju moć ubeđivanja, ali i kažnjavanja, pa su kao pripadnice DAEŠ-a poznate po svojoj brutalnosti prema onima koji zgreše i prema zatvorenicima.
