U Kraljevini Jugoslaviji za gradnju podzemnog grada znalo je pet ljudi. Građen je od 1930. do 1934. godine, a glavni projektant bio je ruski inženjer, stručnjak za kopanje rudnika, ime nije poznato.
Tadašnji vojni stratezi rekli su kralju Aleksandru da postoji lavirint šupljih stena koji bi mogao da se koristi u vojne svrhe i koji bi mogao da bude ratno kraljevo komandno mesto.
Pet hiljada kvadratnih metara, 75 prostorija, namenjen je za smeštaj tri do pet hiljada ljudi. U tajnom gradu urađen je ventilacioni sistem, sistem za vodosnabdevanje, skladište za municiju, bunar i kapela, u kojoj je bogosluženje obavljao protojerej iz Belorusije, koji je u Srbiju prebegao nakon Oktobarske revolucije.
U prostorijama nema nameštaja, jer je opljačkan tokom Drugog svetskog rata i posle njega. Pokradeno je sve što se moglo odneti, uključujući električne i vodovodne instalacije. Zbog sumnje da je kraljeva porodica ostavila blago, tragači su kopali i po zidovima kapele.
Tajni grad su pravili zatvorenici iz svih delova kraljevine Jugoslavije, dovođeni su noću, odrađivali su svoju smenu od deset do petnaest dana i vraćani noću, tako da nikada nisu saznali ni gde su bili ni šta su radili. Međutim, grad nije završen.
Građani Malog Zvornika malo znaju o tajnom gradu, jednoj od najvećih tajni Kraljevine Jugoslavije.
Ključevi tajnog rada nalaze se u rukama opštine Mali Zvornik, a sve tajne čuva doba Titove i Kraljevine Jugoslavije.
U podzemnom gradu snimana je serija „Ravna Gora“. Na putu do Kamene devojke nema putokaza, a da bi ušli u tajni grad morate preći put koji je privatno vlasništvo. Da bi postala turistička atrakcija u rekonstrukciju Kamene devojke potrebno je uložiti od tri do pet miliona evra.
