Posle pauze od sedam godina, jedan grčki premijer dolazi u posetu Srbiji. Ova pauza uzrokovana je kako teškom ekonomskom i dužničkom krizom u koju je Grčka upala, tako i konceptualnim razlikama u pristupu problemima između srpske i grčke vlade.
Grčki premijer Aleksis Cipras trebalo je da poseti Srbiju još pre dve godine, ali ta poseta je otkazana bez objašnjenja. Mediji su spekulisali da u pozadini stoje kritike srpskog premijera Aleksandra Vučića prema grčkoj ekonomiji. I sam Vučić je, u intervjuu nemačkom magazinu „Mani fokus“, priznao da Ciprasa „možda nerviraju“ njegova poređenja srpskog i grčkog ekonomskog modela.
„Znam da ponekad nerviram mog prijatelja Ciprasa“, rekao je tada Vučić.
Međutim, izgleda da su nesuglasice dveju balkanskih država, čiji su odnosi na prelazu vekova bili više nego srdačni, izglađene, a Cipras dolazi u dvodnevnu posetu Beogradu.
Kada je izabran za predsednika grčke Vlade, njegova zemlja našla se u jednoj vrsti tihe izolacije. Međunarodni kreditori nisu znali kako će se Cipras ponašati u pogledu vraćanja dugova, bilo je dovedeno u pitanje i članstvo Grčke u EU.
On je, nasuprot svim predviđanjima i očekivanjima, čak možda i nasuprot očekivanjima građana koji su ga izabrali za premijera, izabrao put saradnje umesto izolacije.
Danas, Grčka se stabilizovala i na unutrašnjem i na međunarodnom planu.
Zbog toga je ova zemlja u poslednje dve godine izgradila mrežu dobrih odnosa i prijateljstva sa susednim državama, koje se nalaze na putu prema severu evropskog kontinenta. Uspostavili su, uprkos političkim nesuglasicama, dobrosusedske odnose sa Turskom, Bugarskom, Albanijom, Makedonijom i drugim balkanskim državama.
Srbija, država sa kojom Grčka nema sporova, ni istorijskih, ni aktuelnih, praktično je poslednja na spisku balkanskih zemalja koju će Cipras posetiti. Ona je, međutim, i najvažnija, s obzirom da se direktno nalazi na ruti od solunske i pirejske luke ka severu Evrope.
Izražen je naglasak na dugovečnosti diplomatskih odnosa, koji su uspostavljeni odmah pošto su velike sile priznale nezavisnost Srbije (Grčka je nezavisnost stekla 1829.). Još 1967, za vreme vladavine kneza Mihaila, Srbija, tada autonomna kneževina, i nezavisna grčka kraljevina potpisale su ugovor o savezništvu u slučaju rata sa Turskom.
Srpsko-grčke veze sežu još dalje u prošlost, na početak oslobodilačke borbe od turske okupacije. Ne treba zaboraviti da se istaknuti grčki borac za nezavisnost, Riga od Fere, zalagao za zajedničku borbu Srba i Grka protiv Turaka. Turci su Rigu od Fere i pogubili u Beogradu.
Nekoliko decenija kasnije, grčko tajno društvo Heterija, osnovano u Odesi sa ciljem da pokrene opštebalkanski ustanak protiv Turaka, izabralo je Karađorđa za jednog od svojih vođa, a mnoge vođe Prvog srpskog ustanka učestvovale su u grčkom ustanku koji je počeo 1821. Da ne spominjemo značaj Solunskog fronta i ulogu Grčke u oporavku srpske vojske na Krfu.
I za vreme sve tri Jugoslavije odnosi sa Grčkom bili su više nego srdačni, izuzimajući epizodu kada je mlada jugoslovenska komunistička država, u grčkom građanskom ratu podržavala komuniste. Za vreme građanskog rata u SFRJ, oko deset hiljada srpskih državljana izbeglo je u Grčku, a tadašnji grčki premijer Konstantin Micotakis posredovao je kod Srba u BiH da prihvate Vens-Ovenov mirovni plan.
Posle 5. oktobra odnosi se intenziviraju jer dobijaju i novu, ekonomsku dimenziju. Grčka se na srpskom tržištu pojavljuje kao jedan od najvećih investitora u sektorima bankarstva, trgovine, energetike, a „Helenik plan“ osmišljen je kao plan pomoći u rekonstrukciji i izgradnji puteva.
