Popović je bio jedan od najcenjenijih savremenih srpskih slikara, kako u domaćim, tako i u međunarodnim krugovima.
Njegov nadrealizam često nabijen erotskim motivima bio je i tema dokumentarnog filma „Ljubav je večno čudovište“ poljsko-francuskog reditelja Valerijana Borovčika.
Rođen je 1934. godine u Tuzli. Osnovnu školu i gimnaziju je završio u Valjevu, a studirao je na Akademiji primenjenih umetnosti i Likovnoj akademiji u Beogradu.
Od 1991. godine je član SANU van radnog sastava.
Nakon prvog, dvonedeljnog boravka u Parizu, posvećenog najvećim delom posetama Luvru, učestvovao je u nekoliko grupnih izložbi u Beogradu.
Godine 1963. preselio se u Pariz i od tada je radio i stvarao u Francuskoj.
O njegovom delu pisali su Alen Boske, Alen Žufroa, Andre Pjer de Mandijarg i Patrik Valdberg, a kasnije i mnogi drugi autori, među kojima Etijambl, Žan Klarens Lamber, Žil Nere, Gustav Rene Hoke, Žan Kristof Baji, Žan Luj Ferije, Izor de Sen Pjer, An Tronš, Saran Aleksandrijan i Mišel Elenberger.
