„Srbi, Hrvati i Slovenci! U ovom teškom trenutku za naš narod odlučio sam da uzmem u svoje ruke kraljevsku vlast. Namesnici koji su razumeli opravdanost mojih pobuda odmah su sami podneli ostavku. Moja verna vojska i mornarica stavila mi se na raspolaganje i već izvršava moja naređenja. Pozivam sve Srbe, Hrvate i Slovence da se okupe oko prestola. To je najsigurnije da se u ovim teškim prilikama održi red unutra i mir spolja. Mandat za sastav vlade poverio sam armijskom đeneralu Dušanu T. Simoviću. Sa verom u Boga i budućnost Jugoslavije pozivam sve građane i sve vlasti u zemlji na vršenje svojih dužnosti prema kralju i otadžbini“, stoji u proklamaciji kralja Petra II Karađorđevića, objavljenoj na naslovnoj strani Politike 28. marta 1941. godine.
Dan ranije, u ranim jutarnjim časovima izvršen je vojni puč, koji se smatra jednim od najvažnijih događaja u novijoj srpskoj istoriji. On je umnogome odredio sudbinu Jugoslavije u Drugom svetskom ratu i imao snažan međunarodni odjek, tako da i danas, posle 75 godina, izaziva brojne nedoumice, piše list.
Puč je izvršen u jedan sat posle ponoći, 27. marta 1941. godine, a čim je informacija dospela u narod izbile su masovne ulične demonstracije u znak podrške građana puču.
U Beogradu, drugim srpskim gradovima, ali i širom Jugoslavije građani su uzvikivali parole „Bolje rat nego pakt“ i „Bolje grob nego rob“.
Britanski lider Vinston Čerčil izjavio je tada da je „Jugoslavija pronašla svoju dušu“. Pučem je poništeno potpisivanje protokola o pristupanju Jugoslavije Trojnom paktu (Nemačka, Italija i Japan) od 25. marta.
U ime kraljevske vlade, posle mučnih pregovora, a nakon ocene da je Jugoslavija strategijski u bezizlaznom položaju i da se nikakva pomoć od saveznika ne može dobiti, u Beču su protokol o pristupanju Trojnom paktu potpisali ministar predsednik Dragiša Cvetković i ministar inostranih poslova Aleksandar Cincar Marković.
Uklonjeno je namesništvo, čija je prva ličnost bio knez Pavle Karađorđević, a maloletni kralj Petar II Karađorđević je proglašen punoletnim.
Nezadovoljstvo zbog pristupanja Trojnom paktu bilo je ogromno, te je puč bio i izraz raspoloženja velikog dela naroda.
Srpske opozicione stranke i patriotske grupe, kao i Srpska pravoslavna crkva, radosno su primile vest o državnom udaru.
Kasnije, 6. aprila, usledio je masovni brutalni napad Nemačke, Italije, Bugarske i Mađarske na Kraljevinu Jugoslaviju.
Jugoslavija je raskomadana, a nacistički okupatori formirali su takozvanu Nezavisnu državu Hrvatsku, zatim veliku Albaniju i veliku Bugarsku.
Poslednjih godina sudovi u Srbiji rehabilitovali su nekoliko učesnika događaja od 25. i 27. marta 1941. godine.
