Nekoliko nedelja pre nego što je proradio, meštani sela Parikutin, po kojem je ovaj vulkan kasnije i nazvan, čuli su čudne zvuke nalik grmljavini, za koje se kasnije ispostavilo da su poticali od dubokih zemljotresa.
Farmera Dionizija Pulida i njegovu ženu, koji su u tom trenutku palili šiblje u svom kukuruzu, omeli su pepeo i kamenje koji su leteli u nebo, označavajući početak erupcije.
„U večernjim satima, kada je noć počela da pada, čuli smo buku kao zvuk talasa reči, plamena mreža izdigla se do mračnog neba, 800 metara ili više u vazduh, kao da je veštačka kiša vatre pala na zemlju“, naveo je Dionizio Pulido.
Vulkan je za samo nedelju dana imao pet spratova, koji su nakon jednog meseca mogli da se vide i iz daljine.
Međutim, iako je vulkan nastavio da radi narednih osam godina, gutajući sve što je od sela eventualno preostalo, osim stanovnika koji su, srećom, na vreme uspeli da se evakuišu, crkveni toranj i oltar su netaknuti.
Crkva je postala mesto religijskih i turističkog hodočašća za mnoge putnike. Neki ljudi veruju da to što crkva izranja iz lave čin Božije volje.
Parikutin, vulkan visok 2.800 metara jedan je od „Sedam svetskih prirodnih čuda“. To je najmlađi vulkan na zapadnoj hemisferi.
