Neki od aviona koji su se našli na listi više se ne koriste, ali su njihove konstrukcije i tehničke karakteristike imale veliki uticaj na razvoj inženjerskih i konstruktorskih zamisli u avijaciji.
Za najbrži sovjetski avion list smatra MiG-25 („Foksbat“, po klasifikaciji NATO-a) — supersonični lovac-presretač trećeg pokolenja kojeg je konstruisao biro Mikojana-Gurjeviča. Njegova maksimalna brzina, bez raketa, može dostići više od 3400 km/č, međutim naoružan raketama brzina se ograničava na 3000 km/č.
„SAD su priznale da je Mig-25 — lovac velikih manevarskih mogućnosti, čije je povećano podizanje u vazduh umnogome uslovljeno razmerom krila“, navodi BI.
Drugi avion na spisku lista — MiG-31 („Fokshaund“) — supersonični lovac-presretač četvrte generacije akcija dalekog opsega — može da razvije brzinu do 2600 km/č bez raketa. Sovjetski MiG-31 koji je počeo da se koristi 1981. godine, po mišljenju analitičara lista, kao i pre ostaje u upotrebi u sovjetskoj i kazahstanskoj armiji. Prema i informacijama lista, Rusija planira da koristi avion do 2030 godine.
Na listi se nalazi i eksperimentalni lovac-presretač E-152, na bazi kompleksa za presretanje stvorenih za MiG-25. Avion može da razvija maksimalnu brzinu od preko 3000 3000 km/č.
Najbrži avion u istoriji list je proglasio američki avion H-15, ojačan raketnim motorima. Oktobra 3. 1967. godine pilot Džo Voker na H-15 uspostavio je nezvanični rekord visine (107,96 km) i maksimalne brzine — 7274 km/č.
Na listi se nalazi i američki strateški bombarder HV-70 „Valkirija“ (3300 km/č), presretač Makdonel-Daglas F-4 „Fantom“ II (2369 km/č), Konver F-106 „Delta dart“ (2454 km/č), eksperimentalni „Bel“ X-2 (3000 km/č) i „Lokid“ ST-71 „Crna ptica“ (3540 km/č).
