Dedić je 30. jula zbog sepse primljen na intenzivnu negu KBC Zagreb, a kako su tada preneli hrvatski mediji pretpostavljalo se da je reč o komplikaciji ugradnje endoproteze kuka.
U poslednja dva dana, kako navodi „Jutarnji list“, stanje mu se naglo pogoršalo, otkazali su mu i bubrezi i večeras je izgubio bitku s bolešću.
Kultni muzičar se desetak godina borio sa zdravstvenim problemima, a 2004. godine u Padovi mu je presađena jetra.
Arsen Dedić bio je hrvatski pevač srpskog porekla, kompozitor, pesnik, aranžer, tekstopisac, kantautor i muzičar, autentični začetnik autorske pesme i literarne šansone, izuzetno popularan na prostoru bivše Jugoslavije.
Svojim radom je izvršio posredan, ali značajan uticaj na rok scenu u Jugoslaviji.
Prvi LP „Čovek kao ja“, objavljen 1969. godine, donosi retrospektivu najboljih pesama kao što su „Moderato cantabile“, „Kuća pored mora“, „Bit ćeš uvek moja“, „Sve što znaš o meni“ i druge.
Sledeći LP „Arsen II“ samo potvrđuje njegove visoke kvalitete, donoseći „O mladosti“, „Ne plači“, „Takvim sjajem može sjati“. Dupli album „Homo volans“ objavljen 1973. godine definitivno mu određuje centralnu kantautorsku poziciju kroz pesme „Tvoje nežne godine“, „Laku noć muzičari“ i „Modra rijeka“.
Rođen je 28. jula 1938. u Šibeniku od oca Jovana i majke Jelke.
Tokom karijere, Dedić je pisao muziku za pozorište, film i TV drame. Godine 1968. glumio je u filmu „Višnja na Tašmajdanu“ reditelja Stoleta Jankovića.
Prvu knjigu poezije „Brod u boci“ Dedić je objavio 1971. godine i ona je doživela brojna izdanja i impresivan tiraž od 80.000 primeraka, a pesma „Ne daj se Ines“ bila je prihvaćena od svih generacija.
Pisao je i knjige za decu, a publicista Igor Mandić je 1983. godine o njemu objavio knjigu „Arsen“.
Za svoj rad Dedić je dobio brojne nagrade, od kojih su posebno cenjene italijanske „Premio tenco“ i „Žak Brel“ za doprinos autorskoj pesmi u Evropi.
Muziku počinje da uči u osmoj godini. Prvo je počeo da svira flautu i klavir. Već sa 15 godina svira u pozorišnom orkestru i sa ocem u Šibenskoj narodnoj glazbi. Paralelno je u muzičkoj školi učio flautu.
Na Muzičkoj akademiji diplomirao je 1964. godine.
Radio je ploče za decu, primenjenu muziku, komponovao na tekstove pesnika, a njegove pesme izvodili su Drago Mlinarec, Bijelo Dugme, Josipa Lisac, Srebrna krila, Zdravko Čolić i mnogi drugi.
Redovno je komponovao i za suprugu, poznatu pevačicu Gabi Novak, koja je često gostovala na njegovim pločama i nastupima.
Saradnju sa novim generacijama produbljuje tokom osamdesetih radeći prepeve sa slovenačkog pesama Andreja Šifera, Zorana Predina i drugih.
Sa Predinom snima zajedničku ploču „Svjedoci priče“ na kojoj se autorski dopunjuju, nudeći drugačije čitanje svojih ranijih pesama. U pesmi „Domovina“ pridružio im se Bora Đorđević, sa kojim su 1989. godine zajedno nastupali u više navrata.
Pisao je tekstove i za dalmatinske klape, a jedan od najpoznatijih je „Vratia se Šime“.
Iz višedecenijskog braka sa Gabi Novak ima sina Matiju, koji je takođe poznati muzičar.
