Gaukovu izjavu prenose nemački mediji, pozivajući se na manuskript govora šefa države na svečanosti u jednom dvorcu pored Bilefelda, u blizini nekadašnjeg logora gde su, kako kaže istorija, od 1941. do 1945. godine bili internirani pre svega ruski ratni zarobljenici, ali i poljski, srpski i francuski.
Ukazujući da je Gaukov govor došao u politički osetljivom momentu hladnih odnosa Zapada i Rusije, mediji ocenjuju da je on tim više u svom govoru, hvaleći doprinos sovjetskih vojnika pobedi nad nemačkim nacističkim režimom, poslao jasan znak Rusiji.
„Mi, kasnije generacije u Nemačkoj imamo osnovu da za tu samožrtvujuću borbu bivših protivnika na Zapadu i Istoku budemo zahvalni. Ta borba je omogućila da mi danas u Nemačkoj možemo živeti u slobodi i dostojanstvu“, rekao je nemački predsednik čiji su roditelji, kako podsećaju nemački mediji, bili članovi Hitlerove NSDAP, a otac proveo u ruskom zarobljeništvu četiri godine.
Gauk je u svom govoru, gde je centralni deo bio sećanje na sovjetske ratne zarobljenike, podsetio da je više od pet miliona vojnika bilo u nemačkom zarobljeništvu i naglasio da je njihova sudbina do danas u „senkama sećanja“, prenosi Tanjug.
Navodeći da je od 1941. do 1945. godine oko 5,3 miliona sovjetskih vojnika bilo u nemačkom zarobljeništvu, Gauk je rekao da je znatno više od polovine njih tu i okončalo svoj život.
„Oni su umirali od bolesti, gladi i bili ubijani“, rekao je Gauk.
Podsećajući da je stradalo samo tri odsto zarobljenika zapadnih sila, Gauk je rekao da je, međutim, u nemačkim logorima izgubilo živote na stotine hiljada zarobljenih Rusa, Uzbekistanaca, Turkemistanaca i drugih naroda bivšeg SSSR-a.
Gauk je postavio i pitanje zašto se u Nemačkoj tako malo podseća na sovjetske vojnike, što je, kako ocenjuju mediji, jedan od odlučujućih delova njegovog govora povodom 70. godišnjice završetka Drugog svetskog rata.
„Ta užasna sudbina sovjetskih ratnih zarobljenika u Nemačkoj iz različitih razloga nikada nije na odgovarajući način došla u svest i ona je do danas u senkama sećanja“, rekao je Gauk.
Nemački predsednik smatra da bi to moglo imati veze sa tim što su Nemci u prvim posleratnim godinama pre svega mislili na svoje pale i nestale i na zarobljenike, koji su delimično još do 1955. godine bili u sovjetskom zarobljeništvu.
Oni, koji su „gledali u stranu, ne želeći da se toga sećaju“, smatrali su se kasnije, kako je rekao Gauk, potvrđenim kroz „okupatorsku i ekspanzionističku politiku Sovjetskog saveza“ i stvaranje „komunističke diktature“ u „zoni Nemačke, koju su Sovjeti okupirali“.
