Njen uticaj nije prestao ni kad je Ivan Vasiljevič počeo samostalno da vlada državom. Naprotiv, imala je ogromnu moć na dvoru i praktično čitavog života bila suvladar iz senke.
Ana Jakšić se između 1501. i 1506. godine udala za kneza Vasilija Ljvovog Glinskog, koji je umro već 1515. godine. Njena ćerka Jelena, udala se za moskovskog velikog kneza Vasilija III i rodila mu dvojicu sinova, od kojih je jedan bio potonji car Ivan IV Grozni (1530-1584).
Jakšići su pripadali starom srpskom plemstvu, pripoveda Katarina Mitrović, istraživač-saradnik Centra za istorijsku geografiju i istorijsku demografiju Filozofkog fakulteta u Beogradu:
— U pitanju je porodica koja je igrala značajnu ulogu u odbrambenom sistemu južnih granica Kraljevine Ugarske od turskih napada. Braća Stefan i Dmitar Jakšić prešli su u Ugarsku nekoliko godina posle pada Smedereva pod tursku vlast i nestanka srpske srednjovekovne države, što se dogodilo 1459. godine. Oni su, po svoj prilici, bili sinovi Jakše Breščića, istaknutog dvoranina despota Đurđa Brankovića. Jakša je komandovao srpskim odredom od 1500 boraca koji je despot Đurađ bio prinuđen da pošalje Mehmedu Osvajaču prilikom opsade Carigrada 1453. godine, a obavljao je i neke diplomatske poslove, zbog čega je u despotovo ime putovao u Dubrovnik. Stefan i Dmitar Jakšić su u Ugarsku prešli u drugoj polovini 1464. godine na poziv kralja Matije Korvina, koji im je dodelio posede u Čanadskoj županiji sa centrom u gradu Nađlaku. Narednih godina i decenija Jakšići su stekli nova imanja, uglavnom se radilo o darovima mađarskih kraljeva zbog njihovih zasluga u borbi protiv Turaka, tako da su imali prostrane posede u Čanadskoj i Aradskoj županiji i Erdelju, odnosno u Pomorišju. Jakšići su komandovli banderijima (konjičkim odredima) koji su se proslavili u okršajima sa Turcima. Te odrede činili su mahom Srbi nastanjeni u Pomorišju i okolnim krajevima. Jakšići su u prvoj generaciji držali do svog srpskog porekla, čak su održavali veze sa Svetom Gorom. Milica, supruga Stefana Jakšića, obavezala se 1506. godine da će manastiru Hilandaru godišnje darivati 130 dukata.
Kako je došlo do toga da su se Jakšići orodili sa velikim moskovskim knezovima, pitamo istoričarku.
— Stefan i Milica su imali šestoro dece o kojoj se sačuvao spomen u onovremenim spisima – tri sina i tri kćeri. Jedna od kćeri, Ana, udala se negde između 1501. i 1506. godine za litvanskog kneza Vasilija Ljvovog Glinskog, koji je umro već 1515. godine. Supruga ga je nadživela više od trideset godina. Iako je trajao kratko, ovaj brak je bio vrlo plodan, u njemu su rođena tri sina i tri kćeri. Jedna od njih, Jelena, udala se za moskovskog velikog kneza Vasilija III. Ovaj brak potresao je rusku aristokratiju, a o njegovoj legitimnosti se raspravljalo i na Svetoj Gori. Naime, Vasilije III je imao zakonitu suprugu Solomniju Saburovu, koju je protiv njene volje poslao u manastir zato što nije mogla da mu rodi naslednika. On je bio sin Ivana III Vasiljeviča (1462-1505), velikog moskovskog kneza koji je uspeo da ostvari prevlast nad svim udeonim kneževinama severoistočne Rusije, uključujući i Novgorod.
Pred kraj vladavine, Ivan III se u poveljama potpisivao rečiima „po milosti Božijoj gospodar cele Rusije“. Bio je oženjen nećakom poslednjeg vizantijskog cara Konstantina Dragaša, koja je takođe bila srpskog porekla. Posle pada Carigrada pod vlast Osmanlija (1453) u crkvenim krugovima se negovala ideja o Moskvi kao trećem Rimu. Jelena Glinska je Vasiliju rodila dva sina – budućeg cara Ivana IV Groznog (1530-1584) i Georgija, kneza Ugličkog (1533-1584). Ivan Grozni je izuzetno poštovao majčinu porodicu, pa je svog ujaka, kneza Mihaila Glinskog, koji je po majci Ani bio Srbin, postavio za carskog vojvodu i namesnika u Novgorodu.
Da li je zaista porodica Jakšić bila tako plemenitog roda?
Za vreme vladavine prvog ruskog cara Ivana IV Groznog izvršena je redakcija starih srpskih rodoslova sa ciljem da se Jakšići preko Brankovića i Lazarevića povežu sa Nemanjićima. Reč je, razume se, o iskonstruisanom srodstvu. Muški ogranak porodice Jakšić izumro je još 1543. godine. Međutim, sastavljanje rodoslova Jakšića pod nazivom „Ukaz o srpskih careh i kraljeh i despoteh i velikih knezeh“ bilo je potrebno da bi se pokazalo kako su Jelena Glinska, velika kneginja moskovska ili srpska, kako se u ovom spisu naziva, i njen sin Ivan Grozni, prvi ruski car, zapravo potomci srpske svetorodne dinastije Nemanjića.
Na pitanje da li je još neka Jakšićka bila udata za nekog ruskog kneza ili bojara, Katarina Mitrović odgovara:
— Tetka Jelene Glinske po majci, Jelena Jakšić, zaista je bila udata za srpskog despota Jovana Brankovića, unuka despota Đurđa, sa kojim je imala dve kćeri. Njen drugi suprug bio je hrvatski velikaš Ivaniš Berislavić, koji je zahvaljujući ovom braku poneo titulu srpskog despota. Jelena je sa njim imala više dece, od kojih se ćerka Hana dva puta udavala za ruske bojare. Prvi put za Sanguška, maršala volinskog, a drugi put za kneza Zbarskog. Nije poznato da li je Hana imala dece.
