U toj zoni, naime, seizmički talasi drastično smanjuju brzinu, prema nekim istraživanjima i do 50 odsto.
Kako je preneo „Nature Geoscience“, unutrašnja struktura ULVZ-a konzistenta je sa poreklom bazalnog okeana magme koji je u početku činio spoljašnji deo Zemlje.
Istraživanje je predvodio Surija Pačaji sa univerziteta u Juti, a učestvovali su, između ostalih, i naučnici sa Nacionalnog univerziteta Australije. Tim je koristio na hiljade kompjuterski modifikovanih seizmičkih talasa da bi istražili ULVZ ispod Koralnog mora između Australije i Novog Zelanda.
To područje je izabrano zbog velike učestalosti zemljotresa i seizmičkih talasa koje ti događaji oslobađaju.
Prema rečima profesora sa australijskog univerziteta Hrvoja Tkalčića, struktura ULVZ-a je dugo bila naučna misterija, ali su nova otkrića pomogla da se razvije najjasnija slika do sada.
„Koristeći napredak u seizmologiji i matematičkoj geofizici na Nacionalnom univerzitetu Australije pokazali smo da se ULVZ sastoje od slojeva. Tokom milijardi godina oblikovanja i preoblikovanja Zemlje, te zone su se uzburkale blizu jezgra planete, ali su uglavnom ostale netaknute. To je kao jaje u kolaču koje se ne meša sa drugim sastojcima, uprkos stalnom mešanju svuda oko njega“, objasnio je on.
Nova naučna otkrića nazvao je značajnim probojem koja rasvetljavaju ne samo tragove o tome kako se u ranoj fazi Zemlja formirala, već i potvrđuju da su ULVZ skupine ostataka procesa koji su prilično isti kao i pre nekoliko milijardi godina.
Pačaji je istakao da najviše iznenađuje otkriće da ULBZ nisu tako homogeni kao što su naučnici ranije mislili, već „sadrže snažne strukturne i kompozicione varijacije unutar sebe“.