Vučević je u nedavnom izboru „Sports ilustrejtida“ izabran za 39. najboljeg košarkaša sveta, ali u Crnoj Gori nije ni pomenut u godišnjem dodeljivanju nagrada.
Vučeviću nije pomoglo ni to što je po drugi put bio učesnik utakmice svih zvezda NBA lige, Ol-stara, a ni to što se našao u finalu takmičenja u veštinama.
Nagrada za najboljeg crnogorskog košarkaša u inostranstvu pripala je Bojanu Dubljeviću, najboljem strelcu u istoriji španske Valensije, ali je jasno da Vučević igra na dalekom većem nivou.
Ipak, činjenica da već deset godina nastupa u NBA ligi, da je član veoma ambiciozne ekipe Čikago Bulsa koja ima nameru da se vrati na stare staze slave, nije pomogla Nikoli da dobije priznanje u Crnoj Gori.
To nije bio slučaj ni u prethodnih pet godina, pet godina briljantne igre u Americi, pa se s razlogom postavlja pitanje zašto Crna Gora ne voli svog Nikolu.
Vučević je rođen u švajcarskom gradu Morž, gde je njegov otac Borislav nastupao kao košarkaš u okolnoj Lozani, a odrastao je u Belgiji.
Njegova porodica se vratila u Crnu Goru kada je Nikola bio tinejdžer, a 2006. godine je preživeo najveću katastrofu u istoriji crnogorske železnice kada je kod Bioča voz iskočio iz šina i survao se u kanjon Morače.
Tom prilikom je poginulo više od 40 osoba, a Vučević i njegov otac Borislav su uspeli da prežive.
Godinu dana kasnije Nikola je proglašen za najboljeg mladog igrača Crne Gore, ali je tada odlučio da se preseli u Ameriku, upiše srednju školu i nastavi sa košarkaškim razvojem, što ga je potom dovelo do stipendije za Univerzitet Južna Karolina.
U Crnu Goru se vratio 2011. godine, kratko je zaigrao za Budućnost, a iste godine je potpisao ugovor sa Filadelfijom, posle čega je devet sezona proveo u Orlandu, pre nego što je letos stigao u Čikago.