Kako se navodi, početkom Hladnog rata CIA se fokusirala na izvođenje „psiholoških operacija“, a plan je bio da u toj sferi usvoje iskustvo Nemaca.
Krajem Drugog svetskog rata stručnjake Centralne obaveštajne agencije zainteresovala je sirena nemačkog bombardera Ju-87 koja je izdavala zavijajući zvuk prilikom obrušavanja.
Amerikanci su planirali da naprave svoju verziju sirene i da je integrišu u lovce P-51 „Mustang“ koji bi leteli na maloj visini i stvarali zastrašujuće zvukove u cilju dezorganizacije i demoralizacije protivnika.
Stoga je na inicijativu Dalekoistočnog ogranka CIA 1958. godine poslat zahtev za pravljenje sirene za psihološki rat. Program je dobio naziv „Projekat Vrištač“.
Novi uređaj je trebalo da bude pandan „Jerihonske trube“ – sirene koja je ugrađivana u nemačke bombardere Ju-87 „Štuka“.
Američki stručnjaci su planirali da pronađu primerak te sirene, ali nacistički avioni koje su SAD zaplenile nisu imali taj detalj. CIA je uspela da uđe u trag nemačkom naučniku Heningu fon Girkeu koji joj je pomogao da se sirena napravi. Očekivalo se da će njena zvučna snaga biti 130 decibela.
Nakon što su Sjedinjene Američke Države 1959. godine sprovele vazdušna ispitivanja novog uređaja na avionu „Bičkraft“ AT-11, jačina zvuka, uprkos očekivanjima, nije premašila 108 decibela. Nakon toga je projekat zatvoren.