Ostaci pokopani ispod oltara crkve u Portmahomaku u Škotskoj datirani su u Srednji vek, između 13. i 15. veka, a naučnici su tek DNK analizom uspeli da otkriju da se radi o članovima iste porodice.
Dugo se verovalo da se radi o jednom telu i još pet lobanja sahranjenih u istoj grobnici, a sada je otkriveno da se zapravo radi o ostacima dva tela i da su bili stric i bratanac, a da tri od četiri preostale lobanje pripadaju istoj porodici: Dedi, ocu i majci mlađe sahranjene osobe. U blizini je otkrivena još jedna grobnica u kojoj je sahranjena osoba za koju se pretpostavlja da je takođe član porodice, sin mlađe sahranjene osobe.
Međutim, za četvrtu lobanju utvrđeno je da je znatno starija i da potiče iz perioda osmog do 10. veka. Naučnici smatraju da ta lobanja pripada piktskom monahu koji je bio sahranjen u obližnjem manastiru, a da je njegovu lobanju ova porodica čuvala kao neku vrstu relikvije.
Kako kaže Sesili Spal, škotski arheolog, ovakav primer zajedničkog sahranjivanja delova tela porodice nije viđen u Škotskoj.
Najstariji ostaci pripadaju čoveku koji je ubijen na ekstremno nasilan način, pošto mu je odsečen deo lica i lobanje.
„Napadač je zadao fatalni udarac preko desne strane lica mačem dovoljno jakim i oštrim da iseče kosti lica“, kaže osteolog Širli Kertis Samers za „Lajvsajens“.
Kako navodi, radi se o čoveku koji je bio visok 175 centimetara, što je najviše od svih otkrivenih tela na ovom arheološkom nalazištu. To što je bio sahranjen u središtu parohijske crkve govori da je bio osoba od velike važnosti.
Arheolozi su prvo verovali da se radi o ostacima koji potiču iz 1480. godine, kada se u crkvi odigrao obračun dva lokalna klana, poznat kao Bitka kod Tarbata. Jedan klan je ubio veliki broj pripadnika drugog, a preživeli su se sakrili u crkvi, tražeći utočište. Međutim, neprijatelji su zapalili crkvu i pobili sve unutra.
Međutim, sada je otkriveno da su ostaci u grobnici sahranjeni nekoliko generacija pre Bitke kod Tarbata, iako postoji mogućnost da su bili u rodbinskim vezama sa nastradalima u toj borbi.
Crkva je posle spaljivanja u toj bici obnovljena, a sada služi kao arheološki centar i izložbeni prostor ovog kraja.
Arheolozi veruju da je sahranjivanje ostataka narednih generacija pored tela važne ličnosti imalo za cilj da pokaže veze sa tim moćnikom i da savremenicima ukaže na važnost porodice.
„Činjenica da nisu sahranjivani na način koji je bio uobičajen tada, takođe govori da se radi o porodici koja je imala poseban status u društvu“, navode oni.
Pročitajte još: