Milov iznenadni manevar: Šta se krije iza podmetanja „genocida nad Albancima“
© Sputnik / Ilья Pitalev
/ Pratite nas
Srbima nije dozvoljeno da stradaju, njihove žrtve su nepostojeće i za svaku pravu žrtvu, sledi jedna lažna, radi balansa. Nakon rezolucije o genocidu nad Srbima u Jasenovcu, albanski poslanici u Skupštini Crne Gore najavili su rezoluciju o Albanskom stradanju u Crnoj Gori 1915. godine. To ne bi bio problem da za to postoji istorijsko utemeljenje.
Potpredsednik Skupštine Crne Gore i funkcioner Albanskog foruma Nikola Camaj najavio je da će podneti inicijativu za usvajanje rezolucije o stradanju albanskog naroda u Crnoj Gori 1915. godine kada je, kako kaže, poginuo veliki broj Albanaca. Do ovakvog predloga je došlo, smatra istoričar i univerzitetski profesor Čedomir Antić, jer nakon dolaska Srba na vlast u Crnoj Gori, DPS Mila Đukanovića nije valjano rasformiran, naravno, voljom Zapada i Sjedinjenih Američkih Država. Povod je, naravno, usvajanje rezolucije o genocidu nad Srbima u Jasenovcu.
Vašar genocida
Cilj DPS-a je da iz koalicije oko pokreta Evropa sad i Nove srpske demokratije izvuku nekoliko albanskih poslanika i ojačaju sebe, a igrajući na kartu genocida. Albanski poslanici su još prilikom usvajanja rezolucije o genocidu nad Srbima u Jasenovcu izjavili da se evropske zemlje, poput Hrvatske, ne smeju dirati i izrazili su negodovanje oko usvajanja rezolucije.
Ukoliko Camajeva rezolucija o stradanju albanskog naroda prođe u Skupštini Crne Gore, Antić smatra da se ništa epohalno neće desiti, već da će iz vladajuće koalicije dva ili tri albanska poslanika preći u tabor DPS-a. To neće biti šteta, kaže on, jer su oni dosada ionako sve činili protiv srpskog naroda u Crnoj Gori, a u Skupštinu su ušli samo kako bi ojačali nemačku, američku i britansku struju u crnogorskom parlamentu.
Milo Đukanović, crnogorski političar, bivši predsednik Crne Gore i bivši predsednik Demokratske partije socijalista (DPS) koja je vladala 30 godina u Crnoj Gori. Prethodno je obavljao funkciju premijera, ministra odbrane i narodnog poslanika.
© Sputnik / Stringer
Albanska distopija
Albanski narod je, objašnjava Antić, tokom proteklih stotinu godina dugo vremena bio pod režimima fašizma i komunizma, a Albanija je bila jedna od najstravičnijih distopija u istoriji ljudskog roda. Nju je vodio Enver Hodža, čovek koji je ubio ogroman broj svojih sugrađana i koji je uspostavio jedinu zaista ateističku državu u istoriji sveta. Jedan od najvažnijih temelja tog režima bio je ekstremni nacionalizam, odnosno šovinizam.
Albanska nacija je kasno stupila na istorijsku pozornicu i to pod zaštitom austrougarskog militarizma, nemačkog i italijanskog imperijalizma, a kasnije Sovjetskog saveza i Trećeg rajha. Kod Albanaca nema kritičke istoriografije i debate oko nje. U njihovim muzejima se može naići na tvrdnje da su Albanci najstariji narod u Evropi, a da je celokupna istorija okolnih naroda zapravo albanska istorija koja im je, zaboga, oteta, rekao je profesor Antić za Sputnjik.
Zastave ,,velike Albanije''
© Sputnik / Brankica Ristić
Ko je ubijao Albance?
Naš sagovornik kaže da su do dvadesetog veka glavni albanski krvnici bili upravo njihovi izdanci, njihovi potomci i njihovi „veliki ljudi“. Iako o sebi imaju grandomansko mišljenje, Antić kaže da se zapravo radi o jednom malom narodu koji je formiran krajem srednjeg veka na severu Albanije i to zahvaljujući relativnoj prenaseljenosti. Oni su se selili okolo, a Velike sile koje su na Balkanu želele da spreče da Balkan vode Balkanski narodi, koristili su se njihovim šovinizmom, podržavajući njihove deluzije o starosti, veličini i značaju tog naroda.
Ako bismo govorili o Prvom svetskom ratu, Albanija je bila neutralna, pojedina plemena su bila plaćena od strane Austrije, a pojedina od sila Antante. Srpska vojska je bila ozbiljna i profesionalna vojska, a o temi njenih zločina je vođena čitava kampanja. Istoriografija i savremenici u najvećem delu odbacuju tvrdnje o zločinima srpske vojske nad Albancima, a one same su svojevremeno poticale od austrougarske propagande i Vatikana.
Knjige, braćo, knjige
Najveći problem je, nastavlja Antić, što ni danas u Albaniji praktično nema istoričara koji piše na osnovu izvora, ali to ne sprečava većinu njih da tvrde da su svi narodi i vojske koji su prolazili kroz Albaniju nastojali da unište albanski narod. To, kategorički tvrdi on, jednostavno nije istina i za to nema nikakvih dokaza. Kada je reč o zločinima srpske vojske prema njima, pojedinačni slučajevi nasilja bili su retki, izolovani i mahom izazvani. Svi relevantni izvori pokazuju da se upravo srpska vojska ponašala bolje nego bilo koja druga vojska koja je kroz te predele prolazila.
O tadašnjem doživljaju i prijemu srpske vojske dovoljno svedoči činjenica da je u novembru 1912. godine osnivač albanske države, austrougarski agent Ismail Kemal Vljora pobegao iz najvećeg albanskog grada, Drača, tvrdeći da taj grad nije dovoljno patriotski. Njegov bes je možda i razumljiv kada se u obzir uzme činjenica da je stanovništvo tog istog grada srpsku vojsku je dočekalo svečano kada je ona 29. novembra 1912. ušla u Drač. Danas je to svet koji jednim značajnim delom živi u vremenu u kojem je srpski narod živeo kada je još bio u plemenima, zaključuje Antić.
Pogledajte i:
