https://lat.sputnikportal.rs/20221220/su-27--lovac-koji-uteruje-strah-u-kosti-pilotima-nato-sve-je-pocelo-u-vijetnamu-1148237463.html
Su-27 — lovac koji uteruje strah u kosti pilotima NATO: Sve je počelo u Vijetnamu...
Su-27 — lovac koji uteruje strah u kosti pilotima NATO: Sve je počelo u Vijetnamu...
Sputnik Srbija
Konstruktorski biro koji je osnovao Pavel Suhoj 1939. godine proizveo je neke od najlegendarnijih borbenih aviona 20. veka, koji su predstavljali kičmu... 20.12.2022, Sputnik Srbija
2022-12-20T16:29+0100
2022-12-20T16:29+0100
2022-12-20T16:29+0100
vojska i naoružanje
rusija – vojska i naoružanje
rusija
su-27
su-30
su-30sm
su-35s
su-34
su-24
su-57
https://cdn1.img.sputnikportal.rs/img/07e4/08/1f/1123314142_0:161:3071:1888_1920x0_80_0_0_5952dd224d9556d5aaca777d15f25101.jpg
Verovatno najuspešniji avion ovog konstruktorskog biroa bio je Su-27, koji je uterivao strah u kosti pilotima NATO-a. Ali, kao što je slučaj sa mnogobrojnim savremenim modelima borbenih aviona, priča o Su-27 počinje na nebu iznad Vijetnama.Napredni borbeni avionTokom američke invazije na Vijetnam (1965.-1973.) avioni sovjetske i američke proizvodnje suočili su se u epskim bitkama koje su otkrile slabosti i snage mnogih tehnologija. Iz tog sukoba, i Amerikanci i Sovjeti izvukli su zaključke o tome kako bi sledeća generacija presretača i bombardera trebalo da izgleda, kao i šta su njihovi protivnici bili sposobni da proizvedu.Amerikanci, čije su modele F-4 i F-105 uveliko prevazišla „zastarela“ sovjetska tehnologija, pokrenuli su projekat razvoja aviona dugog dometa, brzog i sposobnog da obezbedi superiornost u vazduhu - F-15.Kada su Sovjeti saznali za ovaj projekat krenuli su u razvoj konkurentskog aviona - narudžbina za „napredni borbeni lovac“ izdata je 1969. Međutim, nakon što su konstruktori shvatili da je projekat previše ambiciozan, odlučili su da ga podele: MiG-29 postao je lovac manjeg dometa, dok je lovac dugog dometa postao Su-27.Su-27Prvi Su-27 su ušli u službu sovjetskog ratnog vazduhoplovstva 1985. godine, dve godine nakon MiG-29, iako su ga problemi u proizvodnji sprečili da bude raspoređen u velikom broju pre 1990. godine. Nova letelica bila je impresivna, sa dometom od oko 3500 kilometara, maksimalnom brzinom od 2,35 maha i impresivnim naoružanjem do 12 raketa vazduh-vazduh. Njegova veličina, dužina od oko 21 metra i raspon krila od oko 14,5 metara, odražavala je ove sposobnosti. Koristio bi ih za lov na američke bombardere B-52 i B-1B na velikim udaljenostima, kao i za pratnju sovjetskih bombardera i zaštitu od NATO presretača.Čak i pre nego što je u kasnijim modelima bio opremljen mogućnošću vektora potiska, Su-27 je bio sposoban da izvede vizuelno impresivan manevar kobre. Značajna karakteristika dizajna na svim derivatima Su-27 je „žaoka“ između njegovih dvostrukih motora: izbočina sadrži odbrambene protivmere, padobran za vuču, izlaz za ispuštanje goriva, a u nekim modelima i radar okrenut unazad .U narednim decenijama, u fabrikama Društva za proizvodnju aviona Komsomolsk-na-Amuru (KnAAPO) i Novosibirskog proizvodnog društva (NAPO) napravljeno je oko 680 Su-27, a mlaznjak je modifikovan u desetine različitih varijanti. Neki od njih su izdvojeni u potpuno nove avione, koji zajedno čine „porodicu“ Su-27.Su-30Su-30 je Su-27 modifikovan za izvođenje operacija površinskih udara i misija protivvazdušne odbrane. Kao rezultat toga, nova letelica ima veći domet od već impresivnog borbenog radijusa Su-27, drugog pilota i radar koji mu pomaže da vrši udare na malim visinama. Prve Su-30 naručilo je rusko Ministarstvo odbrane 1994. godine.Naredne modifikovane varijante, kao što je Su-30MKK, razvijene su za izvoz u Indoneziju, Venecuelu, Vijetnam i Kinu. Proizvedeno je oko 630 Su-30. Akrobatski demonstracioni tim „Ruski vitezovi“, koji je prvobitno leteo na Su-27, koristi Su-30SM.Su-33Sovjetski Savez je činio brojne pokušaje da razvije kapacitete velikih nosača aviona uporedivih sa američkom mornaricom, iako pomorska avijacija nikada nije dobila onu vrstu posvećene pažnje u Moskvi kao u Vašingtonu. Godinama su sovjetske „avijacione krstarice“ kombinovale ograničenu pilotsku palubu za avione sa vertikalnim poletanjem sa nosačima za raketne kapacitete na brodu, ne ostavljajući prostora za avione sa fiksnim krilima, osim oslabljenog Jakovljeva Jak-38 i njegove zamene sa nedovoljno snage, Jak-141. Ratni brodovi, danas poznati kao nosači aviona klase „Kuznjecov“ bili su namenjeni da to promene. Sa svojim projektilima skrivenim ispod namenske pilotske kabine, Kuznjecov je konačno mogao da primi lovce sa fiksnim krilima, a sovjetski dizajneri su počeli da prilagođavaju Su-27 skoro odmah pošto je ušao u redovnu upotrebu.Prva testiranja Su-27K, kako je tada bio poznat, počela su 1987, a prvi avion iz serijske proizvodnje pojavio se 1990. Međutim, proizvedeno je samo 35 ovih modela - nedovoljno da napuni hangare Admirala Kuznjecova, tada jedinog nosača aviona Ruske Federacije.Konstruktori su se potrudili da Su-33 po performansama izjednače sa ostalim članovima porodice. Njegova veličina nije bila u potpunosti prikladna za ograničeno okruženje pilotske kabine i ne može da nosi istu količinu oružja kao kopneni rođaci. Kineski ekvivalent, J-15, pretrpeo je ista ograničenja. Međutim, najnovija ažuriranja Su-33 u velikoj meri učinila su ga ekvivalentnim Su-30SM.Su-34Kada su sovjetski konstruktori shvatili da zamena za mornarički Su-24 mora da bude sposobna da se suprotstavi naprednim američkim presretačima F-15 i F-16, odlučili su da konstruišu model Su-34.Su-27 pokazao se kao odlična platforma za novi avion, koji je prvi put poleteo 1990. Novi model bio je predviđen za upotrebu na nosačima aviona, ali po raspadu SSSR-a i stavljanjem super nosača aviona Uljanovsk van upotrebe, njegova uloga je evoluirala.U redovnu proizvodnju ušao je tek 2008. Novi avion ima dva pilotska sedišta, kao i Su-24, kao i oklopljenu kabinu po kojoj posada može da se kreće tokom dugih misija. Isturena repna kost, po kojoj je Su-27 poznat, proširena je i dodat joj je radar okrenut unazad. Takođe je opremljen i naprednim AESA radarom.Su-35Jedan je od najranije ažuriranih modela Su-27 i prvi je kome su ugrađena mala krila ispred glavnih krila, što će kasnije biti prepoznatljiv znak svih ostalih modela u porodici. Time su manevarske sposobnosti modela znatno povećane. Su-35 ima mnogo moćniji radar od originalnog Su-27, okrenutog napred, sposobnog da prati 15 ciljeva i da gađa šest od njih. Takođe je bio prvi model kome je u repnu kost ugrađen radar okrenut unazad, što je kasnije korišćeno u Su-34. Ipak, napravljeno je nešto više od 160 ovih aviona, uglavnom za izvoz, a platforma je godinama služila za demonstraciju tehnologije, iako su ruske vazduhoplovne snage do sada koristile nekoliko Su-35.Su-37 „Terminator“Samo jedan primerak ovog modela proizveden je 1996, kako bi poslužio za demonstraciju novih tehnologija, kao što je vektor potiska, koja bi bila ugrađena u nove avione Suhoj poput Su-57. Su-37 srušio se 2002. tokom jedne demonstracije.Veruje se da njegov neformalni nadimak „Terminator“ potiče od dizajnera Suhoja inspirisanih njegovim mnogim novim elektronskim karakteristikama.Su-47 „Berkut“Još jedan demonstrator tehnologije, Su-47 Berkut (Zlatni orao) odmah prepoznatljiv po svojim neortodoksnim krilima i crnoj boji. Kao i Su-37, Su-47 je 1997. bio proizveden za potrebe tehnoloških testova.Iako je njegov dizajn bio mnogo radikalniji od Su-37, u njegovu konstrukciju je uključeno mnogo delova Su-27 - prednji trup, vertikalni repovi i stajni trap, što ga čini nekom vrstom otuđenog rođaka Su-27. Neko vreme se spekulisalo da će Su-47 postati ruski lovac sledeće generacije - uloga o koja zapravo nikada nije razmatrana, a koju je od tada obavljao avion pete generacije Su-57.Šenjang J-11Kina je 1992. godine dobila dozvolu za izradu Su-27 za Vazduhoplovstvo Narodne oslobodilačke armije, čime je dobila borbeni avion svetlosnim godinama ispred svoje tadašnje vazdušne flote.Šenjang je licencirani Su-27 nazvao J-11, a Kina je za ovu svrhu kupila 78 Su-27 i napravila ih je 440 do 2019. godine, što ih čini glavnim avionima kineskog ratnog vazduhoplovstva.Kao i Rusija, Kina je zatim razvila Su-27 u nekoliko drugih tipova kako bi ispunila druge uloge i u velikoj meri nadogradila J-11 kako bi njegova tehnologija ostala vrhunska. J-11B „Flejming Dragon“ je razvijen kao način da se prekine zavisnost od ruske podrške zamenom ruskih sistema kineskim.J-15 „Leteća ajkula“Uprkos sličnosti sa J-11, J-15 dolazi iz druge linije porodice Su-27. Nazvan „Leteća ajkula“, J-15 je jedini kineski borbeni avion sa fiksnim krilima. Razvijen je od nedovršenog testnog aviona iz sovjetske ere, T-10K-3, iz kojeg je izveden Su-33, za sovjetske i kasnije ruske nosače aviona.Šenjang Erkraft Korporejšn kupio je licencu od Ukrajine 2001, izvršio obrnuti inženjering i uključio originalne kineske tehnologije koje su isprva razvijene za J-11B. Novi avion ušao je u upotrebu 2013. godine, ali ih je napravljeno svega 50.J-16J-16 je najnoviji iz porodice Su-27, koji je uveden u kinesko vazduhoplovstvo 2015. kao namenski udarni avion baziran na J-11BS. Avion ima moćan novi radar, smanjen radarski presek zahvaljujući specijalnoj boji, a napravljen je od lakših kompozitnih materijala od J-11. Specijalizovan je za elektronsko ratovanje i nosi veliki broj smrtonosnih protivbrodskih projektila. Oko 245 ovih aviona trenutno je u upotrebi u kineskom ratnom vazduhoplovstvu.
Sputnik Srbija
feedback.rs@sputniknews.com
+74956456601
MIA „Rossiya Segodnya“
2022
Sputnik Srbija
feedback.rs@sputniknews.com
+74956456601
MIA „Rossiya Segodnya“
Vesti
sr_RS
Sputnik Srbija
feedback.rs@sputniknews.com
+74956456601
MIA „Rossiya Segodnya“
Sputnik Srbija
feedback.rs@sputniknews.com
+74956456601
MIA „Rossiya Segodnya“
rusija – vojska i naoružanje, rusija, su-27, su-30, su-30sm, su-35s, su-34, su-24, su-57, sputnjik objašnjava
rusija – vojska i naoružanje, rusija, su-27, su-30, su-30sm, su-35s, su-34, su-24, su-57, sputnjik objašnjava
Su-27 — lovac koji uteruje strah u kosti pilotima NATO: Sve je počelo u Vijetnamu...
Konstruktorski biro koji je osnovao Pavel Suhoj 1939. godine proizveo je neke od najlegendarnijih borbenih aviona 20. veka, koji su predstavljali kičmu sovjetskih vazduhoplovnih snaga tokom Hladnog rata i ruskih vazduhoplovnih snaga.
Verovatno najuspešniji avion ovog konstruktorskog biroa bio je Su-27, koji je uterivao strah u kosti pilotima NATO-a. Ali, kao što je slučaj sa mnogobrojnim savremenim modelima borbenih aviona, priča o Su-27 počinje na nebu iznad Vijetnama.
Tokom američke invazije na Vijetnam (1965.-1973.) avioni sovjetske i američke proizvodnje suočili su se u epskim bitkama koje su otkrile slabosti i snage mnogih tehnologija. Iz tog sukoba, i Amerikanci i Sovjeti izvukli su zaključke o tome kako bi sledeća generacija presretača i bombardera trebalo da izgleda, kao i šta su njihovi protivnici bili sposobni da proizvedu.
Amerikanci, čije su modele F-4 i F-105 uveliko prevazišla „zastarela“ sovjetska tehnologija, pokrenuli su projekat razvoja aviona dugog dometa, brzog i sposobnog da obezbedi superiornost u vazduhu - F-15.
Kada su Sovjeti saznali za ovaj projekat krenuli su u razvoj konkurentskog aviona - narudžbina za „napredni borbeni lovac“ izdata je 1969. Međutim, nakon što su konstruktori shvatili da je projekat previše ambiciozan, odlučili su da ga podele: MiG-29 postao je lovac manjeg dometa, dok je lovac dugog dometa postao Su-27.
Prvi Su-27 su ušli u službu sovjetskog ratnog vazduhoplovstva 1985. godine, dve godine nakon MiG-29, iako su ga problemi u proizvodnji sprečili da bude raspoređen u velikom broju pre 1990. godine.
Nova letelica bila je impresivna, sa dometom od oko 3500 kilometara, maksimalnom brzinom od 2,35 maha i impresivnim naoružanjem do 12 raketa vazduh-vazduh.
Njegova veličina, dužina od oko 21 metra i raspon krila od oko 14,5 metara, odražavala je ove sposobnosti. Koristio bi ih za lov na američke bombardere B-52 i B-1B na velikim udaljenostima, kao i za pratnju sovjetskih bombardera i zaštitu od NATO presretača.
Čak i pre nego što je u kasnijim modelima bio opremljen mogućnošću vektora potiska, Su-27 je bio sposoban da izvede vizuelno impresivan manevar kobre. Značajna karakteristika dizajna na svim derivatima Su-27 je „žaoka“ između njegovih dvostrukih motora: izbočina sadrži odbrambene protivmere, padobran za vuču, izlaz za ispuštanje goriva, a u nekim modelima i radar okrenut unazad .
U narednim decenijama, u fabrikama Društva za proizvodnju aviona Komsomolsk-na-Amuru (KnAAPO) i Novosibirskog proizvodnog društva (NAPO) napravljeno je oko 680 Su-27, a mlaznjak je modifikovan u desetine različitih varijanti. Neki od njih su izdvojeni u potpuno nove avione, koji zajedno čine „porodicu“ Su-27.
Su-30 je Su-27 modifikovan za izvođenje operacija površinskih udara i misija protivvazdušne odbrane. Kao rezultat toga, nova letelica ima veći domet od već impresivnog borbenog radijusa Su-27, drugog pilota i radar koji mu pomaže da vrši udare na malim visinama. Prve Su-30 naručilo je rusko Ministarstvo odbrane 1994. godine.
Naredne modifikovane varijante, kao što je Su-30MKK, razvijene su za izvoz u Indoneziju, Venecuelu, Vijetnam i Kinu. Proizvedeno je oko 630 Su-30. Akrobatski demonstracioni tim „Ruski vitezovi“, koji je prvobitno leteo na Su-27, koristi Su-30SM.
Sovjetski Savez je činio brojne pokušaje da razvije kapacitete velikih nosača aviona uporedivih sa američkom mornaricom, iako pomorska avijacija nikada nije dobila onu vrstu posvećene pažnje u Moskvi kao u Vašingtonu.
Godinama su sovjetske „avijacione krstarice“ kombinovale ograničenu pilotsku palubu za avione sa vertikalnim poletanjem sa nosačima za raketne kapacitete na brodu, ne ostavljajući prostora za avione sa fiksnim krilima, osim oslabljenog Jakovljeva Jak-38 i njegove zamene sa nedovoljno snage, Jak-141.
Ratni brodovi, danas poznati kao nosači aviona klase „Kuznjecov“ bili su namenjeni da to promene. Sa svojim projektilima skrivenim ispod namenske pilotske kabine, Kuznjecov je konačno mogao da primi lovce sa fiksnim krilima, a sovjetski dizajneri su počeli da prilagođavaju Su-27 skoro odmah pošto je ušao u redovnu upotrebu.
Prva testiranja Su-27K, kako je tada bio poznat, počela su 1987, a prvi avion iz serijske proizvodnje pojavio se 1990. Međutim, proizvedeno je samo 35 ovih modela - nedovoljno da napuni hangare Admirala Kuznjecova, tada jedinog nosača aviona Ruske Federacije.
Konstruktori su se potrudili da Su-33 po performansama izjednače sa ostalim članovima porodice. Njegova veličina nije bila u potpunosti prikladna za ograničeno okruženje pilotske kabine i ne može da nosi istu količinu oružja kao kopneni rođaci. Kineski ekvivalent, J-15, pretrpeo je ista ograničenja. Međutim, najnovija ažuriranja Su-33 u velikoj meri učinila su ga ekvivalentnim Su-30SM.
Kada su sovjetski konstruktori shvatili da zamena za mornarički Su-24 mora da bude sposobna da se suprotstavi naprednim američkim presretačima F-15 i F-16, odlučili su da konstruišu model Su-34.
Su-27 pokazao se kao odlična platforma za novi avion, koji je prvi put poleteo 1990. Novi model bio je predviđen za upotrebu na nosačima aviona, ali po raspadu SSSR-a i stavljanjem super nosača aviona Uljanovsk van upotrebe, njegova uloga je evoluirala.
U redovnu proizvodnju ušao je tek 2008. Novi avion ima dva pilotska sedišta, kao i Su-24, kao i oklopljenu kabinu po kojoj posada može da se kreće tokom dugih misija. Isturena repna kost, po kojoj je Su-27 poznat, proširena je i dodat joj je radar okrenut unazad. Takođe je opremljen i naprednim AESA radarom.
Jedan je od najranije ažuriranih modela Su-27 i prvi je kome su ugrađena mala krila ispred glavnih krila, što će kasnije biti prepoznatljiv znak svih ostalih modela u porodici. Time su manevarske sposobnosti modela znatno povećane.
Su-35 ima mnogo moćniji radar od originalnog Su-27, okrenutog napred, sposobnog da prati 15 ciljeva i da gađa šest od njih. Takođe je bio prvi model kome je u repnu kost ugrađen radar okrenut unazad, što je kasnije korišćeno u Su-34.
Ipak, napravljeno je nešto više od 160 ovih aviona, uglavnom za izvoz, a platforma je godinama služila za demonstraciju tehnologije, iako su ruske vazduhoplovne snage do sada koristile nekoliko Su-35.
Samo jedan primerak ovog modela proizveden je 1996, kako bi poslužio za demonstraciju novih tehnologija, kao što je vektor potiska, koja bi bila ugrađena u nove avione Suhoj poput Su-57. Su-37 srušio se 2002. tokom jedne demonstracije.
Veruje se da njegov neformalni nadimak „Terminator“ potiče od dizajnera Suhoja inspirisanih njegovim mnogim novim elektronskim karakteristikama.
Još jedan demonstrator tehnologije, Su-47 Berkut (Zlatni orao) odmah prepoznatljiv po svojim neortodoksnim krilima i crnoj boji. Kao i Su-37, Su-47 je 1997. bio proizveden za potrebe tehnoloških testova.
Iako je njegov dizajn bio mnogo radikalniji od Su-37, u njegovu konstrukciju je uključeno mnogo delova Su-27 - prednji trup, vertikalni repovi i stajni trap, što ga čini nekom vrstom otuđenog rođaka Su-27.
Neko vreme se spekulisalo da će Su-47 postati ruski lovac sledeće generacije - uloga o koja zapravo nikada nije razmatrana, a koju je od tada obavljao avion pete generacije Su-57.
Kina je 1992. godine dobila dozvolu za izradu Su-27 za Vazduhoplovstvo Narodne oslobodilačke armije, čime je dobila borbeni avion svetlosnim godinama ispred svoje tadašnje vazdušne flote.
Šenjang je licencirani Su-27 nazvao J-11, a Kina je za ovu svrhu kupila 78 Su-27 i napravila ih je 440 do 2019. godine, što ih čini glavnim avionima kineskog ratnog vazduhoplovstva.
Kao i Rusija, Kina je zatim razvila Su-27 u nekoliko drugih tipova kako bi ispunila druge uloge i u velikoj meri nadogradila J-11 kako bi njegova tehnologija ostala vrhunska. J-11B „Flejming Dragon“ je razvijen kao način da se prekine zavisnost od ruske podrške zamenom ruskih sistema kineskim.
Uprkos sličnosti sa J-11, J-15 dolazi iz druge linije porodice Su-27. Nazvan „Leteća ajkula“, J-15 je jedini kineski borbeni avion sa fiksnim krilima. Razvijen je od nedovršenog testnog aviona iz sovjetske ere, T-10K-3, iz kojeg je izveden Su-33, za sovjetske i kasnije ruske nosače aviona.
Šenjang Erkraft Korporejšn kupio je licencu od Ukrajine 2001, izvršio obrnuti inženjering i uključio originalne kineske tehnologije koje su isprva razvijene za J-11B. Novi avion ušao je u upotrebu 2013. godine, ali ih je napravljeno svega 50.
J-16 je najnoviji iz porodice Su-27, koji je uveden u kinesko vazduhoplovstvo 2015. kao namenski udarni avion baziran na J-11BS. Avion ima moćan novi radar, smanjen radarski presek zahvaljujući specijalnoj boji, a napravljen je od lakših kompozitnih materijala od J-11. Specijalizovan je za elektronsko ratovanje i nosi veliki broj smrtonosnih protivbrodskih projektila. Oko 245 ovih aviona trenutno je u upotrebi u kineskom ratnom vazduhoplovstvu.
