Tokom prve zime u ratu protiv Sovjetskog Saveza, problem sa nedostatkom tople odeće nacisti su rešavali jednostavno – uzimali su je od stanovnika sa okupiranih teritorija. Nešto kasnije, na zahtev rukovodstva nemačke armije, u Berlinu su počeli praviti svoju verziju ruskih tradicionalnih čizama.
Nije bilo reči o masovnoj proizvodnji – obuća je bila namenjena uglavnom stražarima i vojnicima drugih vojnih rodova, od kojih se nije zahtevalo brzo premeštanje. Valjenke su pravljene od debelog filca, imale su drvene đonove i obuvale su se preko čizama. Težile su oko tri kilograma, i bile su velikih razmera. Zbog toga su ih i mogli nositi vojnici koji se ne kreću mnogo.
Međutim, zbog nedostatka sirovina, vremena i kapaciteta, Nemačka nije bila u mogućnosti da obezbedi i te malobrojne snage ovom vrstom obuće.
Kako bi na neki način zaštitili bar stražare, koji su trpeli najveći mraz, počeli su da prave zamene za ruske valjenke – obuću, koju su pleli od traka presovane slame. Vojnici su ih nosili preko običnih nemačkih čizama.
Primerci obe vrste „ nemačkih valjenki“ izloženi su u Muzeju savremene istorije Rusije u Moskvi. Jedne su napravljene od slame i omotane žicom, verovatno zbog čvrstoće. Druge su napravljene od trske, i pronađene su u kući gde su živeli Nemci.
„Nemačke valjenke“ napravljene od filca, koje su takođe deo kolekcije muzeja, donete su iz Kaluge u martu 1942. godine. One su bile među trofejima Crvene armije, koje su zadržali prilikom oslobađanja Kaluge u decembru 1941. godine, kada su trupe generala Ivana Boldina potisnule Nemce iz grada.
