Nema američkog predsednika koji nije izazivao veliku medijsku pažnju. Mediji su neke voleli, kao što je bio slučaj sa Džonom Kenedijem; neke su poštovali, kao Franklina Ruzvelta ili Dvajta Ajzenhauera; nekima su se divili, kao Teodoru Ruzveltu. Međutim, nikada nijedan američki predsednik nije ulazio u otvoreni rat sa medijima, kao što je to uradio Donald Tramp.
Taj rat, koji se nikada nije vodio ispotiha, već je, otkako je započeo, bio otvoren i surov, pun teških reči i niskih udaraca, vodi se sa promenljivim uspehom, bez naznake ko će izaći kao pobednik. Druga karakteristika ovog rata je da je svaki delić Trampovog života postao meta medijskih rasprava.
Jedna od kolateralnih žrtava ovog rata postao je i Trampov deda, Fridrih Tramp, rođen u nemačkom gradu Kalštatu.
Vest koja je postala novo oružje američkih medija u diskreditaciji američkog predsednika je otkriće istoričara Rolanda Pola, da su nemačke vlasti zabranile Fridrihu Trampu da se vrati u Nemačku iz Amerike zbog toga što nije služio vojni rok.
Fridrih Tramp emigrirao je u Ameriku 1885, kao šesnaestogodišnjak, privučen glasinama o bogatim nalazištima zlata na Aljasci. Na Aljasci je počeo da se bavi ugostiteljstvom, gde je zaradio kapital sa kojim je nešto kasnije u Njujorku počeo da se bavi trgovinom nekretninama.
Fridrih se 1901. vratio u rodni grad, gde se godinu dana kasnije oženio i sa suprugom se vratio u Ameriku. Međutim, četiri godine kasnije Fridrihu Trampu zabranjen je ulazak u Nemačku zbog toga što se nije odjavio iz nemačkog državljanstva kada je emigrirao i zato što nije služio vojni rok.
Tramp je napisao žalbu bavarskom princu regentu Leopoldu, koja je odbijena, i on i njegova porodica više nisu mogli da se vrate u Nemačku.
Stanovnici Kalštata, malog vinogradarskog grada u jugozapadnoj Nemačkoj, šale se da su za to što je Fridrihov unuk izabran za američkog predsednika, krive nemačke vlasti, navodi novinar „Gardijana“.
