Podsjetimo, na tender za istraživanje nafte i gasa, koji je prije nekoliko godina raspisala Vlada Crne Gore, prijavile su se tri grupe kompanija, a prvi ugovor Vlada je potpisala sa italijansko-ruskim konzorcijumom „Eni—Novatek“ u septembru 2016.
Drugi ugovor sklopljen je sa grčkom kompanijom „Energean Oil & Gas“, koja je prošle godine objavila izvještaj nezavisnog procjenitelja „Kompetent persons riport“ u kojem se tvrdi da Crna Gora na 330 kilometara kvadratnih podmorja kod Ulcinja ima 51 milijardu kubika gasa i 144 miliona kubika tečnih resursa, što je oko 438 miliona barela nafte.
Uplovljavanje prvog broda za seizmička istraživanja, koji će takve analize potvrditi ili demantovati, očekuje se prvog novembra tekuće godine, a prva bušotina je planirana krajem 2019.
U slučaju da u akvatoriji Crne Gore dođe do pronalaska nafte i gasa, država je definisala poseban sistem podjele profita sa koncesionarima, tako da on bude zasnovan na koncesionoj nadoknadi i posebnom porezu na profit, pri čemu bi, prema riječima direktora Uprave za ugljovodonike Vladana Dubljevića, Crnoj Gori pripalo 62-68 odsto profita od tog posla.
Podsjetimo, interesantno je da potraga Crne Gore za naftom traje već više od sto godina. Prvi put u istoriji i prvi u regionu, kralj Nikola 1914. dao je pravo holandskom biznismenu J. Kocare da traži petrolej u okolini Skadarskog jezera. Prva koncesija ozvaničena je 20. februara te godine objavom zakona u službenom listu „Glas Crnogorca“.
Vizija Holanđanina, ali i Crne Gore, ubrzo se ugasila zbog početka Prvog svjetskog rata, ali to nije bio kraj, već, po svemu sudeći, samo početak potrage Crne Gore za fosilnim gorivima.
