Postoji više od 900 vrsta te neobične životinje, dugačke svega jedan milimetar, koje se mogu naći svuda na svetu, od vode na najvišim planinama, do najdubljih mora. Vodeni medvedi mogu deset godina da žive bez vode, podnose hladnoću od minus 273 stepeni, ali i toplotu od 151 stepeni Celzijusa. Takođe, podnose radijaciju od 5.700 jedinica.
Poređenja radi, čoveka i većinu životinja ubija radijacija od svega 10 do 20 jedinica.
Godine 2007. pokrenuta je svemirska misija TARDIS koja je pokazala da vodeni medvedi mogu da prežive boravak u otvorenom svemiru, odnosno u svemirskom vakuumu.
Uprkos tome što većina živih bića ne može da opstane bez vode, tardigrade mogu da prežive i uslove ekstremne suše. Tada se sklupčaju u svoju sasušenu ljušturu, a u tom stanju mogu da provedu decenije.
To postižu zahvaljujući specijalnoj vrsti proteina koja ih štiti od dehidratacije, a koja u prisustvu vode postoji u formi želatina. Kada su vodeni medvedi lišeni vode, ti proteini se pretvaraju u staklastu strukturu, koja štiti osetljivu materiju unutar ćelija.
Naučnici su 1995. godine uspeli da „vrate u život“ vodene medvede koji su u suvim uslovima proveli osam godina.
Ukoliko su temperature suviše niske, ta stvorenja proizvode hemikalije koje štite njihove vitalne molekule od hladnoće.
Vodeni medvedi takođe mogu da podnesu velike pritiske, koji bi smrvili većinu drugih živih bića.
