Republika Srpska Krajina nastala je ujedinjenjem nekoliko Srpskih autonomnih oblasti (SAO), koje su na teritoriji Hrvatske osnivali Srbi koji su, nakon dolaska na vlast Hrvatske demokratske zajednice i usvajanja novog hrvatskog ustava, od državotvornog naroda postali nacionalna manjina.
Ideja Krajine – odbrana slobode na globalnom nivou
Od srednjeg veka do današnjih dana, Krajina je imala samo jedan zadatak – odbranu hrišćanske civilizacije, odbrana prava na život i slobodu, navodi član kreativnog tima udruženja „Slobodna Krajina“ Miodrag Munikravić.
„Krajina je od 1991. do 1995. nanela prvi poraz evroatlantizmu u istorijskim momentima kada je on bio najjači, a Srbija i Rusija najslabije. Na taj način, Krajina je za pet godina odložila napad NATO-a na Srbiju i Rusiju, koji ugrožava hrišćanstvo, isto kao i neoosmanizam“, kaže on.
Krajina je tako, u tih pet godina ispunila svoju istorijsku misiju.
To što je Krajina 1995. nestala u plamenu, prema rečima našeg sagovornika, bolje je, jer je postala ideja, a nije puki državni provizorijum.
„Krajina će, kao i nekada, nastati iz pepela, iznenada, uz pomoć Božje promisli. Krajina je periodično nastajala i nestajala, pojavljivala se iznenada. Pojavila se, recimo u velikom ratu protiv Napoleona, sa petnaest ključnih generala, Krajišnika. Krajina periodično nastaje tamo gde je potrebno i uvek ima samo jednu jedinu ulogu, a to je odbrana krsta“, objašnjava naš sagovornik.
Munikravić je, kako kaže, ubeđen da će se Krajina ponovo pojaviti, ali ovaj put kao „globalna Krajina“, s obzirom da živimo u globalnom svetu u kome će se voditi borba za pravo na život i slobodu.
Krajina živi dok ima Krajišnika
Sveti Nikola 1991. je dan kada su se tri autonomne oblasti koje su proglasili Srbi iz Hrvatske (SAO Krajina, SAO Zapadna Slavonija i SAO Slavonija, Baranja i Zapadni Srem) ujedinile i proglasile nezavisnost i suverenost.
Ujedinjenje ove tri oblasti bilo je tek epizoda u građanskom ratu koji je na prostoru bivše Jugoslavije počeo otcepljenjem Slovenije, a razbuktao se pobedom hrvatskih nacionalista na izborima održanim u aprilu i maju 1990, čime je otvoren put za sprovođenje antisrpske kampanje u Hrvatskoj čiji je cilj bio minimiziranje uloge srpskog naroda u Hrvatskoj.
Neuvažavanje amandmana predstavnika srpskog naroda na nacrt novog hrvatskog ustava, vodilo je ka stvaranju Zajednice opština Severne Dalmacije i Like juna 1990, zatim do usvajanja Deklaracije o suverenosti i autonomiji srpskog naroda u Srbu 25. jula i odluke o raspisivanju referenduma o kulturnoj autonomiji Srba u Hrvatskoj, koji je održan od 19. avgusta do 2. septembra. Hrvatske vlasti pokušavaju da spreče referendum, a Srbi postavljaju barikade. U hrvatskoj javnosti ovaj događaj pejorativno je nazvan „balvan revolucijom“.
Za to vreme, hrvatski političari daju izjave koje sve više podsećaju na izjave ustaških funkcionera – predsednik republike Franjo Tuđman govori kako je NDH bila izraz hrvatskog hiljadugodišnjeg sna o nezavisnoj državi, a premijer Stipe Mesić da Srbi sa sobom iz Hrvatske mogu da ponesu samo onoliko zemlje koliko su na opancima doneli sa sobom.
Nižu se sukobi – „krvavi Uskrs“ na Plitvicama, sukob u Borovu selu, zadarska „kristalna noć“, ubistva Srba u Vukovaru, Zagrebu, Gospiću…
Sukob između Srba iz Krajine i hrvatskih paravojnih i policijskih snaga pokušala je prvo da spreči jedina preostala jugoslovenska institucija – Jugoslovenska narodna armija, a kada joj to nije pošlo za rukom, umešale su se Ujedinjene nacije. Međutim, hrvatske vlasti su iz godine u godinu stalno napadale Krajinu želeći da sukob reše silom, što se na kraju i dogodilo u operacijama „Bljesak“ i „Oluja“ 1995, kada je većina Srba etnički očišćena iz Hrvatske.
Do pandemije, Krajišnici koji žive u Srbiji i Republici Srpskoj redovno su se okupljali kako bi obeležili svetog Nikolu i dan proglašenja svoje države. U Novom Sadu, Beogradu i Banjaluci, održavane su manifestacije, parastosi poginulima i stradalima sa porukom da Krajina živi dok god žive Krajišnici.