Raspored temelja u nekim velikim rimskim spomenicima, kao što je Koloseum, pružao je zaštitu od potresa savijanjem seizmičkih talasa oko njih.
Rimljani su u svojim konstrukcijama koristili arhitektonska rešenja koja su se ponašala kao „metamaterijali“, tačnije — veštačke strukture koje mogu da manipulišu elektromagnetnim ili zvučnim talasima.
Na primer, okruživanje zgrade šupljim rešetkama ili čvrstim objektima ugrađenim u tlu, može imati učinak preusmeravanja seizmičkih talasa oko spomenika, čime se stvara delotvoran „seizmički nevidljiv plašt“.
Istraživači su uporedili moderne metamaterijale sa strukturama određenih rimskih spomenika. Otkrili su da su obrasci u rimskim zgradama veoma bliski metamaterijalima i da su zato te objekte mogli da zaštite od potresa.