Noruz se kao Nova godina ne slavi samo u Iranu, već i u Avganistanu, Azerbejdžanu, Iraku, Kazahstanu, Kirgistanu, Tadžikistanu, Turkmenistanu, Uzbekistanu i nekim drugim zemljama. U mnogima od njih je Noruz zvaničan, državni praznik.
Proleće, kao simbol buđenja i rađanja, uzimano je za početak nove godine kod mnogih starih naroda, uključujući i Stare Slovene. Pa, tako i iranska Nova godina označava prvi dan proleća i početak godine prema persijskom kalendaru.
Noruz je jedan od najstarijih praznika na svetu, sa preko 3.000 godina dugom istorijom
Prema persijskoj mitologiji, kralj Jamshid, nakon pobede nad zlim duhom, započeo je proslavu Noruza kao znak novog početka i povratka sunca.
Iako se tradicije i običaji koji prate proslavu iranske Nove godine razlikuju od zemlje do zemlje, postoje i mnoge zajedničke karakteristike. U većini regiona pripreme počinju i nekoliko nedelja pre samog datuma praznika. Izvode se ritualni plesovi koji uključuju preskakanje vatre i potoka.
U Iranu se ovi plesovi održavaju poslednje srede pre Noruza, dok se u Azerbejdžanu ova praksa izvodi tokom četiri srede koje prethode samom prazniku.
U mnogim mestima domaćinstva pune svoje zalihe vode poslednje srede u godini, a u Kirgistanu sve posude u kući treba da se napune na veče Noruza, u nadi da će to doneti obilje u novoj godini i zadržati daleko nesreću.
Tradicionalno, na sam dan iranske Nove godine priređuju se gozbe, posećuju članovi porodice i prijatelji i razmenjuju pokloni. Deca često dobijaju male igračke i igraju se šareno ofarbanim jajima.
Porodice ili zajednica dele simboličan obrok, koji se najčešće sastoji od kuvanog pirinča i povrća, u kombinaciji sa mnogim lokalnim sastojcima.
U Iranu proslava Nove godine, odnosno, Noruza traje trinaest dana. Trinaestog dana, u okviru ceremonije Sizdebedar, Iranci odlaze u prirodu na piknik.