Šta čini zajednički imenitelj piscima čija su se prva dela pojavljivala u periodu od 1990. do 2020. godine, šta su u vremenu omeđenom građanskim ratovima s jedne i pandemijom sa druge strane stvarali neki od vodećih srpskih pisaca poput Gorana Petrovića, Srđana Valjarevića, Vladimira Arsenijevića, Vladana Matijevića, Igora Marojevića, Jelene Lengold, Zorana Ćirića, Vuleta Žurića, Vladimira Tasića i Veselina Markovića, koliko je vidljiva njihova lična spisateljska tranzicija, tj promene koje su se događale od prvog do poslednjeg do sada objavljenog dela – pitamo dr Vladana Bajčetu sa Instituta za književnost, autora studije „Književnost tranzicije: Prilozi za istoriju srpske proze 1990 – 2020“, nedavno objavljene u izdavačkoj kući Arhipelag.