Ovako dr Miloš Ković, istoričar i profesor Filozofskog fakulteta u Beogradu, komentariše najnovije optužbe albanskih političara i „analitičara“ protiv eparhije Raško-prizrenske Srpske pravfoslavne crkve.
Ponavljanje starih mantri
Prilikom napada na Srpsku pravoslavnu crkvu, kosovski Albanci nisu inovativni, naprotiv, ponavljaju stare mantre koje je svojevremeno u britanskom Parlamentu izrekla poslanica Ališa Kerns: da srpska crkva učestvuje u švercu oružja iz Srbije na Kosovo i Metohiju.
Ovu mantru posvećeno ponavlja Gerakućin Kuči, „ekspert“ Instuta Oktopus, nevladine organizacije koja za sebe tvrdi da predstavlja „svjetionik izvrsnosti u području strateške analize i istraživanja hibridnog ratovanja“.
Kuči je ovu klevetu ponovio gostujući na jednoj od gledanijih prištinskih televizija, iako su klevete koje je iznela Kernsova demantovali Kfor i Euleks, a kosovska policija, iako se svojski trudila da poveže SPC i dešavanja u Banjskoj, to nije uspela. Kuči odlazi i dalje od toga, pa postavlja pitanje „kakvi ljudi žive tamo (u srpskim manastirima)“.
Selim Pacoli, nekadašnji zamenik gradonačelnika Prištine i zvaničnik stranke „Novi savez Kosova“ u svojim izjavama još je ekstremniji, pa verovatno trudeći se da u ekstremizmu nadvisi i Aljbina Kurtija, optužuje SPC da je bila organizator nasilja nad Albancima i poziva na etničko čišćenje Srba sa Kosova i Metohije, po ugledu na „Oluju“.
Na ove mantre eparhija Raško-prizrenska odgovara činjenicama – prvo da niko nije mogao da SPC dovede u vezu sa nekakvim švercom oružja, kao i da je, štaviše, Crkva pomagala Albancima tokom oružanih sukoba na Kosovu i Metohiji devedesetih godina prošlog veka i navodi da je manastir Dečani bio sklonište za brojne Albance.
Istina najjače oružje
Prema Kovićevim rečima, među Albancima ima i onih koji znaju da je sve ono što je vezano za kulturno nasleđe na Kosovu i Metohiji vezano za Srpsku pravoslavnu crkvu, uz nekoliko izuzetaka koji su ostali iz Osmanske ere, navodi Ković.
„Ima među Albancima i onih koji znaju koliko je važno nasleđe Srpske pravoslavne crkve, ne samo za Srbe nego i za razumne Albance. Ali u vremenima kakva su ova naša, ekstremisti se najjače i najdalje čuju. A ove izjave spadaju u arsenal krajnje ekstremnih“, navodi on.
Srpska pravoslavna crkva na Kosovu i Metohiji najbolje i jedino mogu da se odbrane istinom, smatra naš sagovornik. Upravo takvo je i saopštenje koje je Eparhija raško-prizrenska izdala, u kome se samo ponavljaju činjenice.
„Nema, dakle, ni jedne činjenice koja može da potvrdi umešanost Srpske pravoslavne crkve u ovaj ili onaj vid političke ili oružane borbe. Tako da crkva u onoj meri u kojoj su joj dostupni mediji i živi kontakti može da se odbrani. Crkva može da se odbrani samo istinom i čuvanjem kanala preko kojih može da se oglasi. Takve su medijske kuće među kojima je i Sputnjik“, zaključuje Ković.
Pogledajte i: