Patrijarh Porfirije i izaslanik patrijarha ruskog osveštali novi freskopis u ruskom Hramu u Beogradu

Novi freskopis je osveštan povodom jubileja 100 godina Hrama Svete Trojice Podvorja Ruske pravoslavne crkve u Beogradu, nakon čega je Nenadu Popoviću, za zasluge u saradnji srpske i ruske pravoslavne crkve, uručen orden kojim ga je odlikovao patrijarh moskovski i sve Rusije Kiril.

Ministru bez portfelja zaduženom za međunarodnu ekonomsku saradnju i oblast društvenog položaja crkve u zemlji i inostranstvu, orden Prepodobnog Andreja Rubljova Ikonopisca uručio je u ime patrijarha moskovskog i sve Rusije Kirila mitropolit Antonije, predsedavajući Odeljenja za spoljne crkvene poslove Moskovske patrijaršije.

Ovom svečanom činu su, pored velikog broja vernika, prisustvovali i ambasador Rusije u Srbiji Aleksandar Bocan-Harčenko i direktor Ruskog doma u Beogradu Evgenije Baranov.

Pre tačno jednog veka, u samom srcu Beograda, podignuta je ruska bogomolja, u kojoj su se na molitvi podjednako sabirali pravoslavni Rusi i pravoslavni Srbi.

Hram Svete Trojice na Tašmajdanu, u narodu poznat kao Ruska Crkva, izgrađen po projektu arhitekte Valerija Staševskog podignut je dobrovoljnim prilozima ruskih iseljenika i beogradskog građanstva 1924. godine. Hram, koga je oslikao čuveni ruski slikar, emigrant u našoj zemlji, baron Nikolaj Mejendorf osveštan je 4. januara 1925. godine u prisustvu velikog broja najviđenijih ljudi toga vremena.

Poput mnogih srpskih svetinja koje su sa narodom delile usud teških vremena, tako se i mala ruska svetinja 1999. godine našla na udaru NATO projektila.

Uprkos oštećenjima koje je bogomolja pretrpela, molitve nisu utihnule, vrata svetinje nisu zatvorena. Naprotiv, teška vremena kao da su još više zbližila dva jednoverna naroda.

Ipak, teret teških vremena sve više je pritiskao rusku svetinju, te je potreba za rekonstrukcijom svakim danom bila sve veća.

Radovi na obnovi Hrama Svete Trojice, sa prekidima, trajali su više decenija, da bi u godini kada ruska svetinja proslavlja vek postojanja, freskopis bio završen.

Oslikavanje hrama povereno je poznatom ruskom slikaru i ikonopiscu Nikolaju Muhinu, autoru mozaičnih radova u Hramu Svetog Save na Vračaru, koji je sa još desetoricom ruskih slikara, za sedam meseci oslikao nešto više od 520 kvadratnih metara fresaka. Pored prikaza događaja iz Jevanđelja, brojnih praznika, svetitelja i Hrista u hramu su oslikani i novomučenici dvaju naroda, car Nikolaj s članovima porodice, i novomučenici Vukašin, Vasilije Glinski i Jela Popović.

Ceo poduhvat je bio omogućen da se realizuje zahvaljujući ktitoru našeg hrama, doktoru Nenadu Popoviću koji je preuzeo na sebe sve finansijske obavezešto se tiče tih umetničkih radova.

Hram Svete Trojice na Tašmajdanu nije samo mesto okupljanja pravoslavnih Rusa i Srba, već i riznica brojnih svetinja od kojih se izdvajaju: ikona Presvete Bogorodice Dostojno jest, blažene Matrone (sa delićima njenih moštiju), blažene Ksenije Petrogradske (u kojoj je kamen sa njenog groba) kao i deo šala carevića Alekseja, sina cara Nikolaja Drugog Romanova.

U priprati hrama nalazi se grob ruskog generala Petra Nikolajeviča Vrangela, glavnokomandujućeg ruske belogardijske armije.

Ipak, od svih svetinja koje se u Hramu Svete Trojice nalaze, možda je najveća grumen ruske zemlje koju su tadašnje izbeglice donele iz otadžbine i u temelj hrama ugradile.

I danas, 100 godina kasnije Hram na ruskoj grudi molitvom i liturgijom spaja dva jednoverna naroda.