Najznačajniji događaj u istoriji Vrdnika zbio se 1697, godine. Tokom Velike seobe Srba, spas od Osmanlija u frškogorskim brdima pronašli su ravanički monasi donevši sa sobom mošti kneza Lazara odredivši tako budući naziv Vrdnika kao Sremske Ravanice. Pristiglo bratstvo je gotovo opusteli hram obnovilo, posvetivši ga Vaznesenju Gospodnjem
Po mnogim legendama Fruška gora je bila sveto mesto za Srbe još u doba Nemanjića. Smatra se da je kralj Dragutin, u periodu kada je vladao kao “kralj Srema” svoj uticaj na ovim prostorima učvršćivao zidanjem većeg broja manastira
U hramu se nalazi još jedna svetinja-kivot sa moštima Svete Anastasije (hrišćanska svetiteljke i mučenice nastradale u Sirmijumu) koje su darovali monasi sa Atosa.
Selo Vrdnik, i sam manastir, bili su svedok još jednog istorijskog dogaćaja. U proleće 1807. na ovim prostorima izbila je Ticanova buna. Posredovanjem mitropolita Stratimirovića buna je ugušena, narod je umiren, ali vođa bune Teodor Avramović-Tican nije hteo položiti oružje. Prema nekim izvorima, zbog nesporazuma koji je izbio izmeću pobunjenika i mitropolita, na Vrdnik je bačena anatema i sam manastir je zapusteo
Saznanje o opasnosti u kojoj su se našle mošti svetog kneza, uzbudila je ceo srpski narod. Upravnik Muzeja SPC stavrofor prof. dr Radoslav Grujić uz pomoć nemačkog oficira majora fon Rajsvica(naučnika i poznavoca srpske istorije) uspeva da 1942. relikvije i svetinje iz srpskih manastira na Fruškoj Gori prebaci u Beograd.