Iako nije morao da ide u vojsku, jer je bio staratelj majci Gordani i ocu Milomiru, koji su bili invalidi, Ivanković nije želeo da tu mogućnost iskoristi. Čvrsto rešen da obuče vojničku uniformu, u armiju odlazi krajem 1998. godine, najpre na obuku u Valjevo da bi zatim bio prekomandovan u Beograd. Kada je počelo NATO bombardovanje, njegova jedinica premeštena je na Kosovo, na Košare.
Braneći svoju zemlju od terorista, tog hladnog i kišovitog 16. aprila 1999. godine, vojnik Ivanović biva teško ranjen, ali usled žestine minobacačke vatre kojom su zasipani položaji naše vojske, onemogućen da se izvuče ili bude izvučen. Od toga dana, zajedno sa još trojicom svojih saboraca, vodi se kao nestao. Njihovi posmrtni ostaci, ni do danas nisu pronađeni.
Na vest o nestanku četvorice vojnika 125. motorizovane brigade, komandant Treće armije za vreme NATO agresije na SRJ 1999. godine, general-pukovnik Nebojša Pavković je u svom ratnom dnevniku zapisao „To su heroji koje vojska i narod ne smeju da zaborave“.
Deceniju kasnije, vojnik Saša Ivanković zvanično je proglašen mrtvim. U grobno mesto u njegovim rodnim Vreocima, sahranjen je prazan sanduk, a njegovi roditelji u međuvremenu su preminuli, svakoga dana željno iščekujući da se njihov jedinac na kućnom pragu pojavi.
Telo Saše Ivankovića ostalo je na večnoj straži na Košarama, ali njegov duh živi u svakom od njegovih saboraca, rođaka, prijatelja i poštovalaca koji su se okupili da obeleže 25. godina od smrti mladog Lazarevčanina.
Na groblju u Crnim Međama u nedelju položeni su venci i cveće i održan pomen, a nakon polaganja venaca u centru za kulturu u Lazarevcu organizovana je svečana akademija povodom obeležavanja 25 godina od pogibije junaka.
Odavanje počasti Saši Ivankoviću, junaku sa Košara
© Sputnik / Lola Đorđević
Ratni komandant 125. motorizovane brigade general-major u penziji Dragan Živanović i Sašini saborci Ivan Ranković i Darko Anđelković, prisutnima su pokušali kroz priču dočarati pakao kroz koji mladi vojnici i njihovi komandanti prošli na Košarama.
Govorili su o snegu, ledenoj kiši i magli koja se spuštala sa vrhova Prokletija o naletima brojčano nadmoćnijeg neprijatelja potpomognutog dejstvom NATO avijacije po našim položajima, o herojskim delima pojedinaca poput kapetana Krunoslava Ivankovića, koji je iako ranjen odbio da se evakuiše, već je nastavio da izdaje komande, štiteći svoje vojnike dok nije na smrt iskrvario.
„U svakom od nas, u svakom našem genu, urezan je Kosovski zavet“, poručio je prisutnima heroj sa Košara Ivan Ranković, koji su njegove reči propratili burnim aplauzom.
U umetničkom delu programa nastupili su Vera Stolić, Jana Lazarević i braća Stojković koji su svojim glasom i pesmom dočarali sudbinu našeg naroda, kao i pesnik dr Danilo Vasojević koji je sa posebnom emocijom i nadahnućem recitovao stihove iz svoje zbirke pesama „Košmari Košara“.
Skromnog i čestitog vojnika Sašu Ivankovića njegovi sugrađani nisu zaboravili. Na 23. godišnjicu od njegove pogibije u naselju Rasadnik otkrivena Spomen ploča posvećena heroju sa Košara, dok je jedna ulica u istoimenom naselju nazvana po njemu. Ipak, najupečatljiviji žig sećanja utisunut je u samom centru Lazarevca- veličanstven mural posvećen vojniku koji je ostao na večnoj straži, iznad vrhova Košara.
Pogledajte i: