Američke vojne baze na Bliskom istoku

Iako je njihov broj značajno opao od povlačenja trupa iz Avganistana 2021. godine, još uvek je oko 30.000 američkih vojnika raspoređeno širom regiona. Osim toga, otkako je u oktobru 2023. godine počeo rat između Izraela i Hamasa, Sjedinjene Američke Države su u taj region privremeno poslale hiljade dodatnih vojnika, uključujući i ratne brodove.

U Bahreinu se nalazi baza Pete flote američke mornarice koja učestvuje u vojnim koalicijama koje predvode SAD, uključujući Globalnu koaliciju za borbu protiv DAEŠ-a (međunarodna teroristička organizacija zabranjena u Rusiji). Oružane snage Bahreina pružile su podršku Međunarodnim bezbednosnim snagama za pomoć u Avganistanu obezbeđivanjem perimetra vojne baze. Bahrein je postao prva arapska država koja je predvodila koalicionu radnu grupu koja patrolira Persijskim zalivom i podržala misiju koalicije protiv piraterije.

Bahrein je 2002. godine proglašen za glavnog saveznika Sjedinjenih Američkih Država van NATO-a.

Zona odgovornosti pokriva oko 6,5 miliona kvadratnih kilometara vode i uključuje Persijski, Omanski i Adenski zaliv, Crveno i Arapsko more.

Sedište američke Pete flote nalazi se u glavnom gradu Bahreina, Manami. Od 2023. godine više od osam hiljada američkih vojnih i civilnih službenika raspoređeno je u Službu za podršku mornarice Bahreina. U fiskalnoj 2023. godini Ministarstvo odbrane SAD je procenilo da je ono potrošilo 539,5 miliona dolara na osoblje, operacije, održavanje i smeštaj za porodice američkog osoblja stacioniranog u Bahreinu.

Jordanska vojska je jedan od najvećih primalaca stranih vojnih sredstava Vašingtona. Kraljevina zapošljava stotine američkih instruktora i jedna je od retkih saveznika u regionu koji tokom cele godine sprovodi velike vežbe koje uključuju američke trupe.

Američka baza u Jordanu je takozvani Toranj 22, koji se nalazi na severoistoku zemlje, u blizini granice sa Sirijom i Irakom. To je logistički centar u kome se nalazi oko 350 pripadnika američke vojske i vazduhoplovstva. Ne zna se sa sigurnošću koje oružje se nalazi u bazi, kao ni koja se protivvazdušna odbrana koristi.

Američke snage takođe koriste i jordansku vazdušnu bazu Šahid Muvafak el Salti u blizini El Azraka, koja je glavni centar američkih vazdušnih operacija u Siriji.

Američka vojska nikada nije priznala svoje prisustvo u ovoj bazi, ali satelitski snimci pokazuju da se u njoj nalaze dronovi i brzi avioni američkog vazduhoplovstva najmanje od 2016. godine. Godine 2019. otkriveno je da je ovo lokacija operativne baze Fuler. Moguće je da se u bazi nalazi 332. ekspediciono vazdušno krilo koje ima eskadrilu višenamenskih lovaca F-15E „strajk igl“ i bespilotne letelice MK-9 „riper“.

Godine 2021. objavljeno je da SAD unapređuju južnu pistu u vazdušnoj bazi u Jordanu, odnosno izgradnju tri nove platforme za velike transportne avione C-17 i C-5, kao i za manje C-130 i konvertoplan CV-22.

U junu 2023. godine SAD su poslale u bazu stelt lovce F-22 „raptor“ iz 94. lovačke eskadrile. U julu iste godine saznalo se da su u bazu u Jordanu prebačeni lovci F-35A. Baza je u oktobru dobila nekoliko novih jurišnih aviona F-15. Od 2023. godine, ukupan broj američkih vojnika stacioniranih u Jordanu iznosio je oko tri hiljade.

Oko 2.500 američkih vojnika stacionirano je u zajedničkim bazama sa iračkim snagama. Međutim, ukupan broj trupa stalno varira. Pentagon ne otkriva broj američkih snaga za specijalne operacije koje redovno ulaze i izlaze iz zemlje za pomoć iračkim snagama ili putuju u Siriju radi sprovođenja protivterorističkih operacija.

Sjedinjene Američke Države imaju devet vojnih baza u Iraku. U Bagdadu SAD koriste dve vojne baze – Kamp Viktori na međunarodnom aerodromu Bagdad i El Tadži, koji se nalazi severno od iračke prestonice. Vazdušne baze Habanija i Ain el Asad, koje se nalaze u zapadnoj provinciji Anbar, aktivno su koristile SAD tokom kampanje protiv DAEŠ-a 2014. godine.

Američke snage takođe koriste vazdušne baze Balad u severnoj provinciji Salah el Din i Harir, koje se nalaze u Erbilu, glavnom gradu iračkog kurdskog regiona; kao i vojne baze Kajara u Mosulu i K1 u Kirkuku. Još jedna vojna baza nalazi se na aerodromu Erbil.

Katar je glavni saveznik Sjedinjenih Američkih Država izvan NATO-a. Ovaj status Kataru daje posebne ekonomske i vojne privilegije u odnosima sa Sjedinjenim Američkim Državama.

Jedna od najvećih američkih baza na Bliskom istoku je vazdušna baza El Udeid. U bazi se nalaze različite važne američke vojne komande, uključujući štab američke Centralne komande, Centralne komande vazdušnih snaga SAD i Centralne komande za specijalne operacije SAD.

Vazdušna baza El Udeid, koja se nalazi u pustinji jugozapadno od Dohe, može da primi više od 10.000 američkih vojnika. Baza je postala ključni centar vazdušnih operacija Centralne komande SAD u Avganistanu, Iranu i na Bliskom istoku. Iz baze deluju i katarske i britanske vazdušne snage. El Udeid je baza za 379. ekspediciono vazdušno krilo američkih vazduhoplovnih snaga. Od 2023. godine u bazi se nalazi oko osam hiljada američkih vojnika.

Od 2003. Kuvajt je obezbedio primarnu platformu za operacije američke i međunarodne koalicije u Iraku i borio se protiv DAEŠ-a kao član međunarodne koalicije.

U zemlji se nalazi štab međunarodne koalicije koja je zvanično poznata kao Zajednička objedinjena radna grupa – Operacija „Nepokolebljiva odlučnost“.

Od 2023. godine u Kuvajtu se nalazi oko 13,5 hiljada američkih vojnika.

UAE su najvažniji saveznik SAD, koji pruža značajnu podršku američkim trupama, avionima i pomorskim brodovima u regionu Bliskog istoka. U protekle tri decenije oružane snage UAE i SAD ujedinile su se u šest vojnih koalicionih operacija: od Prvog zalivskog rata do Kosova, Avganistana, Libije i borbe protiv DAEŠ-a.

U UAE se u vazdušnoj bazi El Dafra blizu Abu Dabija nalazi pet hiljada američkih vojnika. U ovoj bazi nalazi se 80 aviona F-16 koje isporučuje SAD – „blok 60 dezert falkon“. Vojna flota ove baze takođe uključuje avione kao što su F-22 „raptor“, 97 KC-10, RKu-4 „global houk“, E-3 „sentri“ i U-2 „dragon lejdi“.

Vazdušna baza El Dafra je mesto dislokacije 380. vazdušnog ekspedicionog krila američkih vazduhoplovnih snaga, formiranog 2002. godine.

Iako je američka vojska prisutna u bazi od 1990-ih, njihovo prisustvo je priznato tek 2017. godine.

Osim toga, američke vojne snage u UAE su stacionirane u vazdušnoj bazi El Minhad i pomorskoj bazi Fudžeira.

Prema Omanskom sporazumu o pristupu objektima, Sjedinjene Američke Države mogu da traže pristup vazdušnim i morskim lukama u zemlji. Takvi objekti su vojni aerodromi RAFO Masirah, RAFO Tumrait i RAFO Musanah, međunarodni aerodrom Maskat, morske luke u Dukmu i Salalahu.

U Omanu je trenutno stacionirano nekoliko stotina američkih vojnika.

U decembru 2022. godine, u Saudijskoj Arabiji bilo je stacionirano više od 2.700 američkih vojnika za obuku, savetovanje i pružanje pomoći njenim oružanim snagama i zaštite interesa SAD u regionu.

Većina američke vojske nalazi se u vazdušnim bazama koje SAD koriste na zapadu i severoistoku zemlje, kao što su vazdušna baza princa Sultana i vazdušna baza u selu Eskan.

Oko 900 američkih vojnika stacionirano je u manjim bazama na naftnim poljima na severoistoku zemlje. Osim toga, na granici Sirije sa Irakom i Jordanom nalazi se garnizon El Tanf koji kontroliše međunarodna koalicija koju predvode SAD. Garnizon je formiran 2014. godine za borbu protiv DAEŠ-a u Iraku i Siriji.

Američko vazduhoplovstvo upravlja vazdušnom bazom Indžirlik u provinciji Adana na jugu Turske.

Baza se od 1956. godine koristila za obaveštajne operacije protiv SSSR-a, a kasnije Rusije i njenih saveznika.

U njoj je stacionirano najmanje četiri hiljade američkih vojnika, od kojih su mnogi u sastavu 39. vazdušnog krila američkog ratnog vazduhoplovstva.

U hangarima baze uskladišteno je najmanje 50 nuklearnih bombi B61.

Početkom 2004. vojna baza Indžirlik postala je privremeni „terminal“ za američke vojnike koji se vraćaju kući nakon godinu dana službe u Iraku.

Vazdušna baza takođe se koristila za transport i snabdevanje koalicionih trupa u Avganistanu, kao i u operacijama protiv DAEŠ-a u Siriji i Iraku.

Amerikanci preko Indžirlika snabdevaju izraelsku vojsku municijom.

Američka vojska takođe upravlja radarskom stanicom za rano upozoravanje na raketne napade koja se nalazi u regionu Kurečik u provinciji Malatija na jugoistoku Turske i deo je odbrambenog raketnog sistema NATO-a u Evropi.