U ovoj vrednoj zbirci fakata korišćeni su podaci prikupljeni operativnim radom Agencije, obaveštenja prikupljana od svedoka ovih događaja koja su sabirana u dužem vremenskom periodu, sudska dokumentacija i drugi relevantni izvori o pravoj prirodi ovog planskog i sistematskog napada na Srbe izvedenog 17. marta 2004. godine.
Prvi put se, imenom i prezimenom, navode osobe albanske nacionalnosti koje se dovode u vezu sa Martovskim pogromom, uključujući i albanske političke strukture, ali i direktne izvršioce.
Cilj ovog izdanja jeste osvetljavanje svih činjenica koje su dovele do koordiniranog nasilja nad srpskim narodom na KiM pre 20 godina.
„Nastojanja albanskih ekstremista da Martovski pogrom Srba 2004. godine predstave kao spontanu reakciju Albanaca na nesrećni slučaj davljenja albanskih dečaka iz sela Čabra u reci Ibar, za šta su zlonamerno okrivljeni Srbi, predstavlja samo paravan prethodno dobro planirane i pripremane akcije etničkog čišćenja Srba sa Kosova i Metohije i uništavanja njihovog nacionalnog i kulturnog identiteta, odnosno brisanja tragova njihovog vekovnog postojanja na tom prostoru“, navodi se u publikaciji BIA.
Javnosti su malo poznati pravi izvršici Pogroma tog 17. marta u kome je mučki ubijeno devetoro Srba, a etnički očišćeno i obesrbljeno 6 gradova i 9 srpskih sela.
Po prvi put u ovoj knjizi je objavljen kompletan popis imena i identifikacionih podataka onih koji se, po različitim osnovama, dovode u vezu sa pogromom Srba. Kako se navodi, u pozadini ovih događaja nalazi se sukob DSK i DPK i planovi albanskih ekstremista da izazivanjem pobune preuzmu vlast u Prištini i u potpunosti etnički očiste pokrajinu od Srba.
Operativni plan delovanja pripremao se unapred i donosio na tajnim sastancima koje su organizovale različite albanske strukture, navodi se u publikaciji.
„Najznačajniji su oni koji su organizovani u stanu Azema Sulje u Prištini u naselju Pejton, gde su donošene odluke o organizovanju pobune i Martovskog pogroma Srba. Sa istim ciljem su održana još dva značajna sastanka u selu Smira, opština Vitina, u kući Ejupa Ametija, 29. oktobra i 15. novembra 2003. godine“, pokazuju podaci BIA.
Kako se navodi, posebno angažovanje na pripremama pobune i etničkog čišćenja Srba ispoljili su pripadnici albanske ilegalne službe ŠIK, koji su na terenu bili zaduženi da grupišu svoje članove po opštinama i pripremaju ekstremiste za rušilački pohod na Srbe i njihovu imovinu.
U tom smislu ova publikacija predstavlja važan dokument iz kog je jasno da 17. mart nije bio nikakva slučajnost i proizvod spontane reakcije albanskog naroda, već dugo pripremana planska akcija za koju je teren spreman mesecima i za koju se čekao „pogodan“ povod za nastavak obračuna sa srpskim narodom i nastavak agresije 1999. godine.
Pogledajte i: