Predsednik je istakao da je ovaj sistem faktički anulirao američku protivraketnu odbranu, u koju je Vašington uložio ogromna sredstva.
Ruski lider je prvi put podigao veo tajne sa „avangarda“, i niza drugih novih tipova ruskog oružja u svom obraćanju Federalnoj Skupštini još 2018. godine. Tada su se mnogi zapadni analitičari i vojna lica prema tome odnosili sa izvesnom dozom skepse, jer su se borbene mogućnosti ovih sistema činile previše neverovatnim.
Međutim, veoma brzo, 2021. godine, prvi puk, opremljen „avangardima“ je stupio na borbeno dežurstvo.
Prema dostupnim podacima, raketni sistem „avangard“ uključuje dva glavna elementa.
Prvi je da je to interkontinentalna balistička raketa koja se lansira iz silosa i koja je odgovorna za ubrzanje i lansiranje bojeve glave na projektovanu putanju. Prvobitno se u ulozi nosača bojeve glave koristila proverena raketa još sovjetske proizvodnje UR-100H UTTH, ali ovaj kompleks će nadalje nositi isključivo najnovija „teška“ interkontinentalna raketa RS-28 „sarmat“.
Drugi element je hipersonična klizna bojeva glava.
Nakon ubrzanja i oslobađanja iz rakete, ona izvodi autonoman let do cilja predviđenog misijom i uništava ga pomoću ugrađene bojeve glave. Svaka raketa-nosač može imati do tri takve bojeve glave.
Upravo je bojeva glava sistema najopasnija za protivnika. Zašto? Do sada su bojeve glave (uključujući bojeve glave individualnog navođenja) gotovo svih interkontinentalnih raketa u svetu, koje su lansiranje u orbitu posredstvom rakete-nosača, morale da lete do cilja, iako i pored ogromnih brzina, ali svejedno „pasivno“, poštujući objektivne zakone balistike.
Odnosno, teoretski, njihova putanja se može izračunati i, uz manji ili veći stepen verovatnoće, presresti. Na primer, protivraketnim odbrambenim sistemima, protivvazdušnim navođenim raketama na velikim visinama, borbenim laserima ili čak može biti pokušaja da se obore raketama „vazduh-vazduh“ sa lovaca-presretača.
Ali, pred „avangardom“ je sve to nemoćno. Njegova glavna specifičnost jeste što je to hipersonična klizna navođena krstareća bojeva glava.
U principu, njega apsolutno nije potrebno lansirati u orbitu, on može da leti u gustim atmosferskim slojevima na visini od nekoliko desetina kilometara brzinom od oko 27-28 maha (32.200 – 33.410 km/h), pa čak i obavijen oblakom plazme poput meteorita.
Pri kretanju ka cilju svaka bojeva glava „avangarda“ aktivno manevriše, odstupajući i bočno (do nekoliko hiljada km) i vertikalno. Upravljački sistem je sposoban da čak promeni cilj bojeve glave u letu. Hipersonična brzina, nepredvidiva putanja i prethodno nedefinisana meta napada i čine da je bojevu glavu „avangarda“ praktično nemoguće presresti sredstvima protivvazdušne i protivraketne odbrane.
Prema podacima dostupnih izvora, bojeva glava može da nosi nuklearno punjenje snage od 800 kilotona do 2 megatone. Ali, čisto tehnički, „avangard“ može i da ne sadrži nuklearnu bombu. Na primer, ako je potrebno pogoditi važan precizan cilj, ali je uticaj ostalih faktora uništenja nuklearnog oružja u ovom slučaju apsolutno nepoželjan.
Bojeva glava koja dostiže stepen zagrejanosti od 1600-2000 stepeni i koja leti brzinom većom od 30.000 km/h, sposobna je da samo jednim kinetičkim udarom razbije metu u molekule, ostavljajući samo rupu koja se topi i dimi.
„Avangard“ je težak blizu dve hiljade kilograma, a ima domet veći od šest hiljada kilometara.
Pogledajte i: