Prvi dokazi sugerišu da u suštini, pojedinci koji se bave magijom imaju manje predispozicije za psihoze i osobine povezane sa šizofrenijom u poređenju sa drugim umetnicima, pa čak i opštom populacijom.
U stvari, čini se da su oni koji se bave magijom manje podložni poetskom razmišljanju od muzičara ili pesnika, i verovatnije je da će se više baviti svojom karijerom poput matematičara ili naučnika.
Legendarnu vezu između kreativnosti i mentalnih bolesti ili psihičkih poremećaja potvrđuju mnoge anegdote u istoriji i brojne naučne studije.
Mnogi prethodni radovi su otkrili da 'divergentni mislioci' poput muzičara, pesnika, pisaca, komičara i vizuelnih umetnika obično imaju veće stope negativnih afektivnih i psihotičnih osobina od opšte populacije.
Osobine koje definišu psihotične poremećaje, kao što su šizofrenija ili bipolarni poremećaj, uključuju halucinacije, zablude, nemogućnost koncentracije, socijalnu anksioznost, nemogućnost kontrole misli, nisku samokontrolu, smanjeno emocionalno izražavanje ili intenzivan nedostatak motivacije.
Iako ove osobine mogu biti štetne, posebno kada se ne leče, one takođe mogu dovesti do pametnih ideja i podsticanja naše kreativne senzibilnosti.
Mađioničari, međutim, ne deluju posebno podložni tim osobinama, iako su kreativni izvođači sa sličnim poslovima kao i komičari.
Onlajn studija, koju je vodio evolucioni psiholog Gil Gringros sa Univerziteta Aberistvit u Velsu, izmerila je mentalno zdravlje, kreativnost i originalnost 195 mađioničara i uporedila njihove rezultate sa rezultatima 233 osobe iz opšte populacije i ranijim podacima o drugim grupama umetnika.
Gringros, psiholog Pol Silvio sa Univerziteta Severne Karoline u Grinsborou i mađioničarka Sara Krason, kažu da njihovi rezultati pokazuju da "nisu svi kreativni ljudi stvoreni jednaki" i da je "odnos između kreativnosti i psihoza složeniji" nego što se pretpostavlja.
Drugim rečima, psihološke osobine koje pojedinca čine pogodnim za jednu umetničku karijeru ne odnose se nužno na sve kreativne karijere.
U ovoj studiji, mađioničari su postigli niže rezultate u pogledu kognitivne dezorganizacije i impulsivnog nekonformiteta u poređenju sa opštim uzorkom i drugim umetničkim grupama.
Ovo je verovatno zato što se magični trikovi oslanjaju na precizne probe, zahtevajući intenzivan fokus, pažnju na detalje, smirenost i disciplinu, a na sve to mogu negativno uticati socijalna anksioznost, loša koncentracija ili niska samokontrola.
Većina mađioničara analiziranih u studiji nije se razlikovala od opšte populacije po „neobičnim iskustvima“, poput halucinacija, perceptivnih aberacija ili poetskog razmišljanja, što sugeriše da većina zapravo ne misli da sprovodi pravu magiju.
Bez obzira na to, mađioničari koji su postigli više od drugih na ovim „neobičnim iskustvima“ imali su veću verovatnoću da sami prijave visoku originalnost u svojim nastupima. U rezultatima ankete, oni su očigledno takođe imali „jača uverenja o svojim kreativnim sposobnostima, a kreativnost je bila veći deo njihovog identiteta“, prenosi Sajens alert.
Na kraju, kada upoređuju svoje podatke sa ranijim istraživanjima, Gringros i njegove kolege tvrde da je „profil šizotipije“ mađioničara najsličniji onima kod matematičara i naučnika.
Kako objašnjava Gringrosov tim, i mađioničari i naučnici se oslanjaju na maštu i kreativnost u kombinaciji sa urednošću, upornošću i savesnom praksom da bi bili što tačniji.
„Štaviše“, dodaju autori, „baš kao naučnici, mađioničari nastoje da postignu određeni cilj izgrađen na mnogo malih koraka do kojih se često može doći na više načina, sa različitim nivoima kreativnosti“.