Uzimajući u obzir neuspešne integracije u EU nakon 23 godine od javno proklamovanog cilja ulaska Srbije u punopravno članstvo u EU, kao i promenjeni kontekst evrointegracija, zaustavljanje procesa proširenja i sve jaču politiku uslovljavanja EU institucija i zvaničnika prema Srbiji, nova spoljna politika Srbije trebalo bi da konstatuje ove činjenice i okrene se bilateralnoj saradnji sa EU kao organizacijom, bez uslovljenog članstva, kao i sa pojedinačnim državama članicama EU u onim oblastima gde postoji obostrani interes, dodao je Obradović.
„Posebna i privilegovana prijateljstva i partnerstva treba razvijati sa svim državama koje nisu priznale nezavisnost tzv. Kosova. Srbija treba da teži saradnji u okviru Evropskog ekonomskog prostora, bez ikakvog političkog uslovljavanja i u obostranom interesu“, istakao je Obradović na okruglom stolu „Spoljno-politička pozicija Srbije danas – elementi za novu spoljnu politiku” u organizaciji Srpskog pokreta Dveri i Srpske stranke Zavetnici održanom u Narodnoj skupštini.
Preispitati SSP, saradnja sa Evroazijskom unijom, BRIKS-om i ODKB
Srbija treba da preispita postojeći Sporazum o stabilizaciji i pridruživanju EU i predloži novi sporazum o bilateralnoj saradnji sa EU. Konačno, Srbija treba da preispitati sve sporazume sa NATO i paralelno teži unapređenju saradnje sa Evroazijskom unijom, ODKB, BRIKS-om i drugim novim oblicima međunarodne saradnje koji počivaju na međusobnom poštovanju i poštovanju mira i međunarodnog prava, prenose Dveri.
Prema lideru Dveri, Nova spoljna politika Srbije koja našu državu vidi u Evropi, ali ne i u EU, počiva na sledeća četiri prioriteta:
1.
Saradnja sa državama unutar EU koje nisu priznale nezavisnost lažne države Kosova: Španija, Grčka, Rumunija, Kipar, Slovačka.2.
Saradnja sa srednjoevropskim državama „Višegradske grupe“ koje zasnivaju svoje političke sisteme na konzervativnim, hrišćanskim i tradicionalno-porodičnim vrednostima, kao i svim političkim subjektima unutar EU koji se zalažu za Evropu nacija, suverenu nacionalnu politiku, konzervativne hrišćanske i porodične vrednosti, odgovornu migrantsku politiku i ekološki patriotizam.3.
Saradnja sa tradicionalnim partnerima Grčkom i Italijom, kao i sa državama sa kojima imamo najtešnje ekonomske veze i brojnu dijasporu poput Nemačke i Austrije.4.
Saradnja sa svim evropskim kraljevinama.Spoljna politika Srbije na principima Miloša Crnjanskog
Nova spoljna politika Srbije trebalo bi da počiva na sledećim principima, koje bismo mogli nazvati „srpskim stanovištem”, po uzoru na Miloša Crnjanskog i njegovu političku tezu iz članka „Do tog mora doći” iz 1935. godine – „Pogledajmo kako stvari stoje sa čisto srpskog interesa”:
Konstatovanje nove geopolitičke realnosti i prilagođavanje velikim geopolitičkim promenama u Evropi i svetu: novi oblici međunarodne saradnje zasnovani na miru i multipolarnosti;
Očuvanje ustavnog poretka, suvereniteta i teritorijalnog integriteta, pre svega: reintegracija Kosova i Metohije u pun ustavno-pravni poredak države Srbije i očuvanje Republike Srpske;
Srpski narod kao jedan i nedeljiv: nova kulturna politika identiteta i policentrična matica – Srpski mini-šengen po skandinavskom modelu koji znači bliže oblike saradnje između Srbije, CG i RS;
Ekonomsko-socijalni razvoj kao temelj očuvanja nacije i države i ekonomska diplomatija kao jedan od primarnih ciljeva nove spoljne politike Srbije;
„Da bismo pokrenuli proces promene spoljne politike Srbije potrebno je izmeniti i dopuniti opšti normativni i institucionalni okvir donošenja i kontrole spoljno-političkih odluka, kao i postojeću zakonsku regulativu u oblasti spoljnih poslova, posebno Zakon o zaključivanju međunarodnih ugovora. Narodna skupština trebalo bi da ima centralnu ulogu u kontroli nove spoljne politike Srbije“, zaključio je Obradović.