Astronom Brent Tuly i njegov tim neočekivano su pronašli ovaj mehur unutar mreže galaksija.
Prema studiji, takve ogromne strukture predviđene su teorijom velikog praska kao rezultat 3D talasa koji su se pojavili u ranom svemiru, poznatih kao barionske akustične oscilacije.
“Nismo tražili tu strukturu. Toliko je ogromna da se širi prema ivicama delova neba koje smo analizirali. Ima veoma veliki prečnik – milijardu svetlosnih godina, što premašuje teorijske pretpostavke. Ako se njeno formiranje i evolucija podudaraju s teorijom, to znači da se svemir širi brže nego što smo dosada mislili”, ocenio je Tuly.
Precizno mapiranje
Istraživači su merili udaljenost do 55.877 galaksija u određenom sektoru neba koristeći osam različitih metoda kako bi stvorili dosad najprecizniju kartu.
„Tek kada možete odrediti tačne udaljenosti galaksija, možete da primetite obrasce u njihovoj gustini“, navode naučnici.
Tako su istraživači došli do vrlo zapanjujućeg otkrića – prstenastog uzorka, prečnika oko milijarde svetlosnih godina, unutar kojega su galaktiksije grupirane gušće, s koncentrisanim jatom galaksija u sredini.
Ovo otkriće pruža uvid u rane dane svemira kada je on bio ispunjen vrućom i gustom plazmom. Akustični talasi širili su se kroz tu plazmu zbog dejstva između unurašnje gravitacione privlačnosti i snažnog zračenja iznutra prema spolja.
Kako je svemir stario i hladio se, atomi su počeli da se formiraju iz čestica koje su se postupno smirile. Tada su akustični talasi prestali da se menjaju i zamrzli su se u obliku područja povećane gustoće materije, koje se proteže u poluprečniku od oko 490 miliona svetlosnih godina, prenosi portal Dnevno.