.jpg){kind=link}
Istorija nuklearnih testiranja je istorija stradanja. Od početka XX veka kada su počela testiranja nuklearnog oružja sprovedeno je oko dve hiljade testova. Prvo testiranje je bilo izvedeno 1945. godine. Žrtve nuklearnih testova često su bili ljudi iz najugroženijih populacija. Razorne posledice prevazilaze nacionalne granice i utiču na životnu sredinu, zdravlje, hranu i ekonomski razvoj.
Semipalatinski nuklearni poligon je izgrađen 1949. godine za prva sovjetska nuklearna testiranja i postao drugi najveći nuklearni poligon na Zemlji. Prvo testiranje nuklearnog oružja u SSSR-u je izvedeno 29. avgusta 1949. godine, 12. avgusta 1953. godine je tamo testirana vodonična bomba RDS-6s, dok je 22. novembra 1955. godine obavljeno ispitivanje termonuklearne bombe RDS–37.
Na Semipalatinskom nuklearnom poligonu je od 1949. godine do 1989. godine sprovedeno 456 nuklearnih testova, od kojih 116 u atmosferi i 340 podzemnih. Broj podzemnih testiranja je naglo porastao nakon stupanja na snagu Sporazuma o zabrani testiranja nuklearnog oružja u atmosferi, svemiru i pod vodom. Dokument su 1963. godine potpisali SSSR, SAD i Velika Britanija. Ukupna moć nuklearnih bojevih glava koje su testirane na poligonu je bila 2.500 puta veća od snage atomske bombe bačene na Hirošimu u Japanu.
Tokom 1994. godine celokupno nuklearno oružje koje se nalazilo na toj teritoriji je povučeno, 1995. godine je uništena poslednja bojeva glava koja je čuvana na poligonu, a 2000. godine i poslednji horizontalni prolaz za nuklearna testiranja.
Osnovni instrument za prestanak testiranja nuklearnog oružja je Ugovor o sveobuhvatnoj zabrani nuklearnih testova. Njega je usvojila Generalna skupština UN 10. septembra 1996. godine. Prema podacima iz februara 2023. godine, Ugovor je potpisalo 186 država, a 178 ga je ratifikovalo, dok je Rusija to učinila 2000. godine.
Kako bi dokument stupio na snagu potrebno je da ga ratifikuje 44 država. Međuutim, to je uradilo do sada samo 36 država, uključujući tri koje imaju nuklearno oružje: Rusija, Velika Britanija i Francuska. Ugovor nisu potpisale: Indija, Severna Koreja i Pakistan. Potpisale su ga, ali ga nisu ratifikovale: SAD, Kina, Egipat, Izrael i Iran.
Iako Ugovor o sveobuhvatnoj zabrani nuklearnog testiranja nije stupio na snagu, skoro sve države su dobrovoljno uvele jednostrani moratorijum na nuklearna testiranja. Rusija i SAD su uvele moratorijum 1992. godine. Poslednja zemlja koja je objavila moratorijum je Severna Koreja 2018. godine. Jedina zemlja koja ima nuklearno oružje i nije zvanično objavila moratorijum je Izrael, jer Tel Aviv još uvek zvanično ne priznaje da ima ovu vrstu naoružanja. U 2018. godini, SAD su zvanično odbacile da ratifikuju Ugovor i dalje se pridržavaju tog stava.
Prema podacima UN, trenutno se u arsenalu zemalja nalazi oko 12.750 jedinica nuklearnog oružja. Nijedna jedinica nuklearnog oružja nije fizički uništena prema bilo kom bilateralnom ili multilateralnom ugovoru, niti se vode pregovori o nuklearnom razoružanju.