Zeleni laserski snop 28. januara probio je noćno nebo iznad Havaja krećući se prema horizontu.
Laser je snimljen kamerom teleskopa koji se nalazi na najvišem havajskom vrhu, a njegovi zraci zapravo potiču od satelita u orbiti, samo ne od Nasinog, kako su smatrali u Japanskoj nacionalnoj astronomskoj opservatoriji (NAOJ), čija je kamera zapravo snimila laser iznad Havaja. NAOJ je ipak nakon ažuriranja svojih snimaka 6. februara zaključio da na temelju putanje tih zraka ipak nije verovatno da je reč o Nasinom satelitu.
Navedeni Nasin satelit inače se koristi za praćenje debljine Zemljina morskog leda, ledenih ploča i šuma.
Pravi izvor svetla
Prema naučniku iz Nase dr Antonyju Martinu, koji radi na satelutu „ICESat 2 ATLAS-u“, koji je prvi „okrivljen“, to nije bio njihov instrument, već neki drugi. Njegove kolege napravile su simulaciju putanje satelita koji imaju sličan instrument i pronašli da je najizvesniji kandidat ACDL instrument kineskog satelita Daki-1/AEMS (Daqi-1/AEMS).
„Stvarno cenimo njihove napore u identifikaciji svetla. Žao nam je zbog zabune vezane uz ovaj događaj i njegov potencijalni uticaj na tim ‘ICESat 2‘“, objasnili su iz NAOJ-a.
Kineski satelit „Daki 1“ lansiran je u aprilu prošle godine, sličan je Nasinom satelitu „ICESat 2“ i služi za praćenje atmosferskog okruženja. Drugim rečima, nalazi se u Zemljinoj orbiti kako bi pratio globalne vrednosti ugljenika, kao i atmosfersko zagađenje.
„Daki 1“ sadrži pet instrumenata, uključujući ACDL (Aerosol and Carbon dioxide Detection Lidar). Lidar je akronim za lasersko snimanje, otkrivanje i određivanje udaljenosti, a funkcioniše poput sonara. Umesto slanja zvučnih talasa za mapiranje područja, lidar šalje laserske zrake. Veruje se da su upravo ti laseri obasjali nebo iznad Havaja krajem januara.
Kako radi ACDL?
U slučaju ACDL-a, on može da emitujelaserske zrake s dve talasne dužine kako bi detektovao različite molekule u Zemljinoj atmosferi. Vreme koje je potrebno tim laserskim zracima da se odbiju daje informacije o sastavu atmosfere i tla ispod. ACDL na taj način može utvrditi koliko ugljen-dioksida ima u Zemljinoj atmosferi, emitujući dva izmenična laserskazraka u rasponu talasne dužine od 1572 nanometra.
„Daki 1“ može da prati zagađenje finim česticama poput PM2.5, zagađujuće gasove uključujući azot-dioksid, sumpor-dioksid i ozon, kao i koncentraciju ugljenik-dioksida, navedeno je u saopštenju koje je objavila „Čajna aerospejssajens end tehnolodži korporejšen“, koje je objavljeno još u martu 2021. godine. Navedena kineska korporacija je i razvila „Daki 1“, koji zapravo predstavlja samo početak kineskih praćenja zagađenja vazduhaiz orbite.
Planovi za budućnost
Prođe li sve po planu sa satelitom „Daki 1“, Kina planira da proizvede čitav niz tih satelita koji će se koristiti za praćenje atmosferskog prljanja, pružanje podrške podacima daljinskog istraživanja nadležnima za zaštitu okoline,i podržavati nauzčna istraživanja globalnih klimatskih promena, piše „Sajens alert“.