Mravi su životinje koje žive u velikim zajednicama, a neki od njih se čak vrlo rado nastanjuju i u naše domove. Međutim, kada nastane invazija ovih sitnih stvorenje većina nas ne može a da se ne zapita: „Koliko li ih ima?“.
Dvadeset bilijardi
Sada su se ovim pitanjem pozabavili i naučnici, a podaci do kojih su došli ukazuju na to da su rasprostranjeniji i brojniji nego što se može i pretpostaviti.
Kako bi došli do što preciznijeg podatka Patrik Šultajs sa Univerziteta u Hongkongu i njegove kolege su prikupile podatke iz 489 studija koje su se bavile merenjem gustine mrava u različitim delovima sveta uz pomoć standardnih metoda. Nakon njihove detaljne analize primenili su približne vrednosti i dobili okviran broj od 20.000.000.000.000.000 ili 20 bilijardi mrava širom sveta.
Interesantan podatak je da su oni izračunali i ukupnu biomasu globalne populacije mrava - količina ugljenika - koja iznosi oko 12 miliona tona. Što je, prema tvrdnjama naučnika, veća vrednost nego kod divljih ptica i sisara zajedno, jer njihova ukupna biomasa iznosi oko dva do sedam miliona tona, a kada je čovek u pitanju taj broj iznosi oko 60 miliona tona.
Vitalni deo većine ekosistema
Prethodne procene boja mrava na našoj planeti su uglavnom bile pretpostavke do kojih se došlo na osnovu proračuna gustine sa određene lokacije, objašnjava Šultajs i dodaje da su se on i njegove kolege potrudile da objedine sve rezultate iz studija napisanih na različitim jezicima.
Ipak, on dodaje da i dalje postoje određene prepreke koje ih sprečavaju da daju konačnu i preciznu procenu, jer je većina mrava brojana na tlu - a ne na drveću ili pod zemljom.
Mavi pripadaju redu opnokrilaca, a poznato ja da danas ima oko 15.700 njihovih vrsta i podvrsta. Njihova uloga je za većinu ekosistema ključna jer raspršuju seme, povećavaju dostupnost hranljivih materija tako što menjaju tlo i obezbeđuju hranu životinjama koje se hrane njima.
„Poznavanje globalne populacije mrava je važno da bismo ih očuvali. Ovom studijom pružamo osnovu za poznavanje globalne distribucije broja mrava i njihove biomase, a u budućnosti bismo mogli da ponovimo analize na istim mestima i iskoristimo iste metode da vidimo da li se nešto promenilo“, zaključuje jedan od koautora studije Sabina Nuten, prenela je „Nacionalna geografija“.