Desetinama hiljada godina Izgubljeni grad je bio svedočanstvo trajne snage života. Planinski vrhovi su od kremastih ugljeničnih zidova i stubova koji izgledaju sablasno u mraku. Zidovi su visoki oko 60 metara.
Pejzaž ovih planina nedavno je istraživan, a jedino korišćeno osvetljenje je plava svetlost sa vozila, kojim se upravlja daljinski. Izgubljeni grad otkrili su naučnici 2000. godine, na dubini od 700 metara.
Najmanje 120.000 godina, a možda i duže, plašt koji se uzdiže u ovom delu sveta reaguje sa morskom vodom i ispušta vodonik, metan i druge rastvorene gasove u okean.
Dimnjaci koji izbacuju gasove imaju temperaturu do 40 stepeni Celzijusa, a naseljeni su morskim ježevima, puževima, rakovima, piše RTS.
Ugljovodonici proizvedeni u otvorima Izgubljenog grada nisu nastali od atmosferskog ugljen-dioksida ili sunčeve svetlosti, već hemijskim reakcijama na dubokom morskom dnu.
„Ovo je primer tipa ekosistema koji bi mogao da bude aktivan u Evropi (Jupiterovom mesecu)“, rekao je mikrobiolog Vilijam Brazelton.
Za razliku od podvodnih vulkanskih otvora nazvanih „crni pušači", koji ispuštaju minerale bogate gvožđem i sumporom, ekosistem Izgubljenog grada proizvodi do 100 puta više vodonika i metana.
Kalcitni otvori Izgubljenog grada su mnogo veći od „crnih pušača“, što ukazuje na njihovu dugogodišnju aktivnost.
Najviši monolit nazvan je Posejdon po grčkom bogu mora, a dostiže visinu od 60 metara.
Nažalost, naučnici nisu jedini koje privlači taj neobičan teren.
Tokom 2018. godine objavljeno je da je Poljska dobila prava na rudarenje dubokog mora oko Izgubljenog grada. Iako ne postoje dragoceni resursi za kopanje u samom termalnom polju, uništenje gradske okoline moglo bi imati neželjene posledice.
Naučnici upozoravaju da bi bilo kakvo pražnjenje izazvano rudarstvom, lako moglo da sruši ovo izuzetno stanište.