Logično bi bilo, ističe Markuš za Sputnjik, da NVO ,,CPC" potpiše sporazum u policijskoj stanici gdje je osnovana i uz čije sadejstvo djeluje od 2000. godine.
„Ona kao NVO u trenutku kada je osnovana može da potražuje samo objekte koji su od 2000. godine izgrađeni u njihovoj režiji. Treba znati i da naziv Crnogorska pravoslavna crkva nije nikada postojao u Knjaževini i Kraljevini Crnoj Gori već Pravoslavna mitropolija crnogorska, što znači da nemaju ni taj kontinuitet. Jasno je što je krajnji cilj neokomunističkih partija koje ih podržavaju — DPS i ‘sudoper’ partije (SDP + SD), a to je, što je govorio moj pokojni prijatelj istoričar Predrag Vukić, razaranje pravoslavlja od Jadrana do Japana“, rekao je Markuš za Sputnjik.
Dokument iz publikacije „Grlica“
© Foto : Ustupljeno Sputnjiku
Naš sagovornik je uz reagovanje dostavio i dokument iz publikacije „Grlica“ iz 1891. godine i pečat iz 1918. godine, iz čega se jasno vidi da zvaničan naziv pravoslavne crkve u Knjaževini i Kraljevini Crnoj Gori 1918. godine bio do 1918. godine Pravoslavna mitropolija crnogorska.
„Nakon 1918. godine pod njenu jurisdikciju pripalo je i Primorje, tako da danas ima stari naziv iz 1504. godine Pravoslavna mitropolija crnogorsko-primorska,” podsjeća Markuš.
On je reagovao i na izjave poslanice SDP-a Draginje Vuksanović Stanković o Mitropoliji crnogorsko primorskoj.
„Narodni poslanik Draginja Vuksanović bi da ,,skrati bitisanje“ Mitropoliji crnogorsko–primorskoj za više od 400 godina, tvrdeći da pod tim nazivom postoji poslije 1920. g. Trebalo bi konačno da nauči da prvi pomen u istoriji Crne Gore da se jedan mitropolit tituliše kao crnogorski i primorski imamo oko 1504.g. kada se mitropolit Roman potpisuje kao ‘Roman, vladika crnogorski i primorski’. Postoji sačuvan zapis u Molitveniku iz 1504. godine, rukopisne knjige koja se danas nalazi u Bečkoj tj. Austrijskoj nacionalnoj biblioteci pod br. 79“, zaključuje Markuš.