Odluka ima svoju predistoriju
„Odluka RPC ima svoju predistoriju. Posle nekanonske odluke aleksandrijskog patrijarha da prizna raskolničku crkvu, 102 sveštenika i sveštenomonaha iz Aleksandrijske patrijaršije koji nisu po narodnosti Grci podneli su zahtev RPC da žele da pređu pod njenu jurisdikciju. U ovom trenutku Aleksandrijskoj patrijaršiji su ostali samo sveštenici koji su poreklom Grci, a RPC je dobila izuzetno solidnu, ozbiljnu osnovu za misionarski rad u Africi jer egzarhat započinje misiju sa 102 klirika koji potiču iz 8 afričkih zemalja. Tako se RPC može da širi misiju u zemljama kao što su Egipat, Sudan, Etiopija, Gvineja, Džibuti, Somalija, Čad, Kamerun, Tanzanija, Sejšelska ostrva i tako dalje“.
Kazne za neposlušno sveštenstvo
„Zaista u ovom trenutku se RPC ako pogledamo da se radi o crnom sveštenstvu, pruža velika šansa, kao u 14, 15, 16 veku, kao u vreme Svetog Stefana Permskog koji je širio misiju među Zirjanima, da pravoslavlje prošire širom afričkog kontinenta. Ova odluka će pomoći misiju pravoslavlja u Africi koja je do sada imala problema zbog grkofilskog stava sveštenstva u Aleksandriji i barijera koje su pravljene prema afričkom crnom stanovništvu“.
Misija širenja pravoslavlja dobija na zamahu
„Misija RPC u Africi nije novost, ali ako uzmemo u obzir uticaj ruske države koji se povećava u ovim zemljama zajedno sa uticajem Kine, i podozrenje koje je postojalo između grčkog sveštenstva i domicilnog stanovništva u Africi, otvara se mogućnost snažnije misije pravoslavlja u Africi čije stanovništvo postaje svesno da su crkve zapadne provinijencije - rimokatolička i različite protestantske sekte samo deo globalne kompradorske elite koja održava neokolonijalni položaj afričkih država“.