Šest meseci ranije, Zvezda je postala evropski prvak savladavši Olimpik iz Marseja u čuvenom finalu u Bariju.
Posle 0:0, pristupilo se izvođenju jedanaesteraca, a Zvezda je slavila sa 5:3 i time stekla mogućnost da se za planetarnu krunu bori protiv čileanskog predstavnika, osvajača Kopa Libertadores.
Pred 60 hiljada gledalaca na Nacionalnom stadionu u Tokiju, igrači su ispisali još jednu stranicu u našoj bogatoj istoriji, savladavši Kolo Kolo 3:0.
Junak tima koji je sa klupe predvodio Vladica Popović, u toj utakmici bio je najmlađi u timu – Vladimir Jugović.
Tada 22-godišnji fudbaler je golovima u 19. i 58. minutu najavio veliko slavlje crveno-belih, a tačku na meč postavio je Darko Pančev golom u 72. minutu.
Crvena zvezda je nastupila u sledećem sastavu: Milojević, Radinović, Vasilijević, Jugović, Belodedić, Najdoski, Stošić, Ratković, Pančev, Savićević, Mihajlović.
Crvena zvezda je drugo poluvreme igrala sa igračem manje zbog isključenja Savićevića, a od osvajanja evropske do osvajanje svetske titule, suočila se sa brojim promenama u kadru.
Ljupka Petrovića zamenio je na trenerskoj klupi Vladica Popović, a klub su u međuvremenu napustili Robert Prosinečki, Stevan Stojanović, Slobodan Marović, Refik Šabanadžović i Dragiša Binić.
Pobedom u Tokiju Zvezda je napravila najveći uspeh neke od istočnoevropski klubova. Svetskom titulom zaokružen je jedan od najsvetlijih perioda u istoriji kluba iz Ljutice Bogdana.