"Biseri" Krima koje turisti retko mogu da posete /foto/

Jusupovski dvorac se nalazi u Koreizu i predstavlja obnovljenu „Roze kuće“ kneginje Galicine koju je restaurirao arhitekta Nikolaj Krasnov 1909. godine, tokom života Feliksa Jusupova starijeg (ne onog koji je ubio Raspućina, već njegovog oca).

Na teritoriji zamka se nalazi park sa velikim brojem skulptura lavova. Dvorac je nacionalizovan 1919. godine, kada je porodica Jusupovih emigrirala. Zidovi su građeni od sivog krečnjaka sličnog mermeru, otvori su bili ukrašeni kvadratno-poligonalnim „rimskim“ načinom zidanja.

Ovde je tokom konferencije na Jalti živeo Staljin i Molotov. Dvorac su voleli rukovodioci Sovjetske Rusije, u odnosu na Livadijski dvorac koji je bio omiljen poslednjem ruskom imperatoru. Dvorac se nalazi pod Upravom predsednika Rusije, ali nije zatvoren za posetu turista u okviru organizovanih ekskurzija.

Biser istoka na obali Krima – upravo se tako može opisati dvorac koji je nekada pripadao velikom knezu Petru Nikolajeviču (stricu Nikolaja II). Dvorac je podigao Krasnov u Koreizu u periodu 1895-1877. godine prema ideji kneza. Arhitekta je imao težak zadatak da ostvari zamisao kneza na lokaciji koja ima neobičan reljef podložan zemljotresima.  

Dvorac je sagrađen u mauritanskom stilu, arhitektura je asketska i jednostavna. Da nije srebrnaste kupole i visokih zidova, bio bi suviše jednostavan za izgled dvorca. Još jedno odličje dvorca je ornament, koga čine arabeske, moreskame (složene geometrijske figure), girih mozaicima (islamsko dekorativno slikarstvo) koji podsećaju na ukrase u dvorcima Maroka.

Poznato je da knez nije imao dovoljno sredstava za izgradnju, pa su radnici bili veoma nezadovoljni i morao je da proda druga imanja na Krimu. Dvorac Djulber je spasao život predstavnicima Romanovih, jer je pretvoren u tvrđavu tokom revolucije. Posle nacionalizacije su sovjetske vlasti ovaj dvorac pretvorile u sanatorijum, tako da nije moguće obilaziti ga bez vodiča.

Imanje je kupio jedan predstavnik imperatorske porodice Veliki knez Dmitrije Konstantinovič. Zemlja koju je kupio je bila divlja i nalazila se na kraju stenovite litice.

Izgradnja letnjikovca je počela 1912. godine na teritoriji savremenog Mishora. Dvorac je sagrađen u istočnom stilu i podseća na asirsku tvrđavu. Arhitekta Šopovalov nije koristio cvetne dekorativne elemente, kao što je to bio slučaj u dekoraciji dvorca Djulber.

Reljef otkriva svoju raskoš samo kada se gleda izbliza, što naglašava aristokratski i suzdržani ukus vlasnika dvorca. Neverovatna je činjenica da je mermerno stepenište bilo usečeno u stenu i tada, pre više od 100 godina, i vodilo do privatne plaže vlasnika Kičkine.

Tokom Drugog svetskog rata u ovom dvorcu je živeo general-feldmaršal Mantštejn, kome je, navodno, Hitler poklonio dvorac. Ova građevina je bila i hotel sa četiri zvezdice, a sada je privatno vlasništvo.

Kolonizacija Ruske imperije u Srednjoj Aziji je ostavila uticaj. Jedna vrsta uticaja je bila i imenovanje osobe bliske Ruskoj imperiji za vladara Buharskog kanata. To je bio otac Abdula Ahad Kana, koji je podigao veličanstveni ansambl dvoraca na Jalti u periodu 1907-1911. godine. Po njegovom zahtevu dvorac je projektovao arhitekta N. G. Tarasov.

Vlasnik je dvorac nazvao „Diljkiso“, što u prevodu znači „šarmantan“. Neki smatraju da je dvorac napravljen u mauritanskom stilu, mada je projekat napravljen iz nekoliko stilova egipatskog i srednjeazijskog.

Dvorac, sagrađen od kamena zlatno-srebrne boje, je egzotična građevina za arhitekturu Jalte. Plavi krov, kao što je u ovom dvorcu, se ne sreće često. Danas zgrada pripada Jaltinskom sanatorijumu u kome se nalazi i biblioteka.

Pročitajte još: