Ceo milenijum kasnije, naučnici su uspeli da dođu do teorije koja objašnjava ovu čudnu pojavu i veruju da je razlog zbog kog su životinje umirale – oblak koncentrisanog ugljen-dioksida koji bi ugušio svakog ko ga udahne.
Okolina pećine je korištena pre oko 2.200 godina, a ponovo je otkrivena 2011. godine zahvaljujući arheolozima sa Univerziteta Salento, piše „Sajens alert“.
Nalazi se u antičkom gradu Hijerapolisu, u današnjoj Turskoj. Korišćena je za žrtvovanje životinja, tako što su bikovi vođeni kroz Plutonovu kapiju, u čast tog boga podzemlja.
Kada bi sveštenik proveo bika u arenu koja se nalazila ispred i bila je povezana sa pećinom, gledaoci koji su sedeli iznad arene videli bi kako para izbija iz Plutonove kapije, od čega bi životinja uginula.
„Taj prostor je pun pare, toliko guste da se jedva može videti tlo. Svaka životinja koja prođe unutra umire odmah. Ubacio sam vrapce i oni su odmah pali i uginuli“, pisao je grčki istoričar Strabon, koji je živeo od 64 godine pre nove ere do 24 godine nove ere.
Ovaj fenomen je zapravo privukao arheologe da istražuju okolinu. Ptice koje su letele blizu pećine ugušile bi se i pale mrtve, pokazujući da je i danas smrtonosna.
Krivac je seizmička aktivnost pod zemljom, tvrdi vulkanolog Hardi Fanc sa univerziteta Duizburg Esen u Nemačkoj, koji je vodio istraživanje gasova u pećini 2018. godine. Kako navodi, pukotina koja vodi duboko ispod tog regiona emituje velike količine ugljen-dioksida vulkanskog porekla.
Naučnici su izmerili nivo ugljen-dioksida u areni koja je povezana sa pećinom i otkrili da taj gas, koji je teži od vazduha, formira „jezero“ „dubine“ od oko 40 centimetara iznad poda arene.
Gas bi se, pod uticajem Sunca tokom dana, rasipao, otkrivaju naučnici, a najsmrtonosniji je bio u zoru, pošto se akumulirao tokom noći.
Opasnost od gasa bila je sve veća što je bliži tlu, jer mu se koncentracija povećavala. Pri samom tlu, koncentracija je bila čak 50 odsto, na 10 centimetara od tla 35 odsto, što je dovoljno da ubije čoveka, ali na 40 centimetara od tla drastično je opadala.
Naučnici procenjuju da je u samoj pećini koncentracija gasa bila čak 86 do 91 odsto u svako doba dana, jer u nju ne ulaze ni Sunce ni vetar.
„Dok je bik stajao u „jezeru“ gasa sa ustima i nozdrvama na visini od 60 do 90 centimetara, nos sveštenika, koji su inače birani da budu visoki, bio je dosta više, iznad smrtonosnog nivoa gasa“, navode naučnici i dodaju da postoje dokazi kako su sveštenici nekada stajali i na kamenu kako bi bili viši.
Gledaoci bi videli kako veliki, jaki bikovi odmah padaju mrtvi, dok sveštenici stoje, što je bilo svedočanstvo snage bogova i sveštenika.
Naučnici tvrde kako su sveštenici znali za ovaj mehanizam, pa su tako često prinosili žrtve u samu zoru, kako bi efekat bio što snažniji, te su stavljali glavu i u samu pećinu, zadržavajući dah, kako bi zadivili prisutne.
Pročitajte još: