.jpg){kind=link}
Posle vekova neprestanog izvlačenja vode iz podzemnih slojeva, korito jezera na kojem je ovaj grad nastao postalo je veoma suvo, zbog čega su glinene ploče korita počele da pucaju nezaustavljivom brzinom, pokazuju najnovije naučne analize, objavio je „Sajens alert“.
Ova situacija ne ugrožava samo infrastrukturu grada, nego i snabdevanje vodom miliona ljudi u gradu koji ima više od 21 milion stanovnika.
Iako je eksploatacija podzemnih voda zaustavljena pedesetih godina 20. veka, naučni podaci i snimci u poslednjih 115 godina, kao i GPS podaci u poslednje 24 godine, govore da grad nastavlja da tone nesmanjenom brzinom.
Stručnjaci su u severoistočnom delu grada, na mestu koje još nije urbanizovano i gde donedavno nije bilo zabeleženo sleganje tla, otkrili da i ta oblast tone brzinom do pola metra godišnje.
Čak i kad bi se nivo podzemnih voda povisio, ne bi bilo nade za oporavak i podizanje delova koji su potonuli, kao i za izgubljeni kapacitet podzemnih vodenih tokova, navode naučnici.
„Zbog konstantne težine ogromnog grada i neprestanog gubitka podzemnih voda, neizbežno dolazi do daljeg spuštanja tla. Posebno zabrinjava činjenica da tonu i one regije grada koje još nisu toliko opterećene urbanizacijom“, upozorava inženjer geotehnike Edi Bromhed sa Univerziteta Kingston.
Naučnici su početkom 20. veka primetili da grad tone brzinom od oko osam centimetara godišnje. Do 1958. godine već je propadao brzinom od 29 centimetara godišnje, kada su gradske vlasti donele odluku da se ograniči količina vode koja se crpi iz bunara u centru Meksiko Sitija. Stopa spuštanja tla se nakon toga je opala i vratila se na manje od devet centimetara godišnje, ali su u poslednje dve decenije snimci veće rezolucije otkrili da istorijski centar grada tone brzinom od 40 centimetara godišnje.
Stručnjaci smatraju da bi se slojevi gline ispod grada mogli sabiti za 30 odsto, te da se, iako se to neće dogoditi za otprilike još 150 godina, ne može skoro ništa učiniti da se Meksiko Siti spasi.
Kako navode, gornji sloj gline već je sabijen 17 odsto i to je „nepovratan proces“.
Ne tonu svi delovi grada jednakom brzinom. Neka područja su već potonula ispod izvornog korita jezera, dok su druga ostala na nešto višem terenu.
Sve to dovodi do većeg rizika od intenzivnog pucanja površine, što može oštetiti infrastrukturu i prouzrokovati zagađenje zaliha vode.
Kišnica i voda iz izvora na planinama koje okružuju Meksiko Siti povećavaju i rizik od poplava u potonulom gradu.
Kako glina ispod grada i dalje tone i puca, stručnjaci strahuju da će se u podzemne vode probiti kanalizacija i drugi zagađivači, naročito ako ih donesu bujice posle jakih kiša i usled slivanja vode sa planina.
Trenutno 70 odsto gradske vode za piće dolazi iz izvora podzemnih voda, zbog čega se isušuju izdani u ovom regionu. Ako se ti izvori zagade, moglo bi doći do krize zbog nedostatka vode.
Kolike su razmere krize koja bi mogla da pogodi prestonicu Meksika govori i da trenutno čak 1,1 milion domova u ovom gradu nema pristup vodi bezbednoj za piće.
Bogatiji stanovnici grada mogu, za sada, sebi priuštiti preseljenje na manje ugrožena područja ili snabdevanje vodom za piće sa drugih mesta. Ali, ako se ubrzo nešto ne preduzme, i ova bezbedna područja mogla bi potonuti sa ostatkom grada.
Pročitajte još: