Đorđe (Đurađ) Kastriot, poznat u istoriji kao Skenderbeg, bio je jedna od najinteresantnijih ličnosti balkanske i uopšte evropske istorije druge polovine 15. veka, hrabar borac protiv osmanskih osvajača.
Samo prezime Kastriot možda dolazi od grčke reči „kastro“ koja dolazi od latinske „kastrum“, što znači „tvrđava, utvrđenje, kaštel“, što može biti u vezi sa prvobitnim kastelanstvom u Kanini, ali, možda dolazi i od toponima: dva kandidata za to postoje – selo Kastriot kod Debra ili pak Kastrat kod Skadra.
Međutim, albanski hroničar Đon Muzaka, pripadnik jedne od najmoćnijih arbanaških kuća u srednjem veku, piše 1510. godine da je Đurađ Kastriot bio „srpske prirode“.
Neki zapadni istoričari pre dva veka su spekulisali o zetskom bratstvu Branilovića kao rodovskom ishodištu Kastriota, a nemački istoričar Franc Babinger o srpskom kefaliji Branilu kao Đurađevom pradedi govori i pre pola veka.
Drugi izvori takođe govore o srpskom poreklu Pavlovog oca, neki pominju i grčko.
O njegovom srpskom poreklu svedoče i dve povelje koje je izdao jedan od darodavaca Hilandara Jovan Kastriota Skenderbeg, otac Đorđa Skenderbega.
Jovan je imao četvoricu sinova – Stanišu, Repoša, Konstantina i Đurađa.
Jedan od sinova, Repoš, sahranjen je na Hilandaru.
Na njegovom grob postavljen je natpis „Repoš Duka Ilirski“.
Na Hilandaru je i grob Joakima Kastriota.
Pretpostavlja se da je reč o Jovanovom ocu koji je pred smrt uzeo monaški postrig, mada je tokom svog života menjao veroispovest u zavisnosti od političkih saveza.
U Hilandaru se nalaze i ostaci tzv. Arbanaškog pirga, kule koja je sagrađena novcem Ivana Kastriota, prenosi Tanjug.