Nazvana po Ernestu Telmannu, generalnom sekretaru KP Nemačke, zatočenom 1933. i pogubljenom avgusta 1944. godine, ova je partizanska četa bila jedina antifašistička jedinica u Evropi sastavljena od boraca nemačke narodnosti.
Prilikom osnivanja četu je činilo tridesetak boraca, raznih godišta. Uglavnom su to bili folksdojčeri koji su se dotada borili u drugim jedinicama NOV i POJ, ali bilo je i prebega iz jedinica Vermahta. Borila se pod zastavom Vajmarske republike sa crvenom zvezdom, a zapovedni jezik bio je nemački.
Borci ove čete činili su izuzetak među podunavskim Švabama, koji su listom 1941. podržali okupaciju i služili što u nacističkim što u kvislinškim jedinicama. Zbog toga je i četa imala problema s popunjavanjem redova, pa nikada nije dosegla brojno stanje dovoljno da preraste u bataljon, piše hrvatski Antifašistički vijesnik.
Kroz nju je za nešto više od godine dana, koliko je postojala, prošlo nešto preko stotinu boraca. Uprkos raspisanim nagradama, nijedan borac čete „Telman“ nikada nije živ zarobljen niti je dezertirao. Na dan 14. novembra 1944., kada je rasformirana, u njenom sastavu bilo je svega 5-6 boraca koji su učestvovali u njenom osnivanju augusta 1943. godine. Uz njih, još toliko boraca čete „Telman“ preživelo je rat. Svi ostali poginuli su u borbi.
Godine 1990. je snimljen film „Voleo bih da sam golub“ koji za historijsku pozadinu koristi priču o Četi „Ernest Telman“.