Zvaničan razlog zbog kog njihova tela, koja su ekshumirana pre nekoliko meseci iz masovne grobnice „Bunker“, posle veštačenja u Hagu nisu dopremljena na Kosovo i Metohiju — nije naveden. Nezvanično se saznaje da je problem nastao, zato što je u Prištini raspuštena vlada privremenih institucija, pa „ne postoji ovlašćeno lice“, koje bi potpisalo „dozvolu“ za otpust posmrtnih ostataka. U isto vreme, za Prištinu je diskutabilno i da se u Pećkoj patrijaršiji održi opelo, što je bila želja porodice ubijenih.
Nisu napuštali dom
Nedeljka i Darinku, kao i njihova tri maloletna sina Aleksandra, Đorđa i Radomana 12. juna 1999. godine kidnapovali su i ubili albanski teroristi. Odveli su ih iz njihovog doma u Đakovici, koju nisu želeli da napuste. Sve dok njihovi posmrtni ostaci nisu pronađeni — vodili su se kao nestali.
Masovna grobnica „Bunker“ je lokacija na kojoj su, uz ostatke uginulih životinja, pripadnici terorističke OVK smišljeno bacali i posmrtne ostatke kidnapovanih i ubijenih Srba.
U dokumentaciji, koju poseduju i Hag i istražitelji novoformiranog Specijalnog suda, pred kojim će se suditi pripadnicima takozvane OVK za zločine počinjene na Kosovu i Metohiji od početka 1998. do kraja 2000. godine, navedeno je da je u regionu Đakovice postojalo više informativnih centara terorističke OVK, kao i ilegalnih zatvora u kojima su boravili oteti Srbi, Romi i lica albanske nacionalnosti.
Ti centri bili su smešteni u hotelu „Paštrik“ u centru Đakovice, auto-školi „Start“ u industrijskoj zoni Đakovice, Fabrici duvana „Virdžinija“, u podrumu bivše zgrade Doma armije i u napuštenoj fabrici u naselju Piskote.
Masovna grobnica je danas — deponija
U pomenutoj masovnoj grobnici, pored posmrtnih ostataka članova porodice Šutaković, pronađeni su posmrtni ostaci još 38 osoba. Analizom dokumentacije koja se nalazi u Haškom tribunalu, a odnosi se na mesto pronalaska posmrtnih ostataka, zaključeno je da su oteta lica mučena pre ubistva. Ta industrijska zona u Đakovici i dalje postoji, i danas služi kao — deponija.
Masovnu grobnicu „Bunker“ našli su italijanski vojnici, koji su i sačinili dokumentaciju o pronalasku posmrtnih ostataka tri osobe.
Italijani su konstatovali da se ta lokacija nalazi ispred fabrike „Metalika“ u Đakovici i uz zapisnik su napravili foto dokumentaciju. Komisiji Republike Srbije za nestala lica tu dokumentaciju je dostavio anonimni pripadnik italijanskog Kfora.
Inače, tu lokaciju je 17. jula 1999. godine posetio i švedski forenzički tim, koji je angažovan od strane Haškog tribunala. Tada je u odeći jednog od stradalih pronađena dokumentacija na ime Miloša Stojanovića iz Đakovice, rođenog 1926. godine.
Italijanski kontigent Kfora je 30. jula 1999. godine „ponovo posetio“ lokaciju i u izveštaju pomenuo tri tela ispred bunkera i neodređeni broj tela unutar bunkera. Ta masovna grobnica je od centra Đakovice udaljena oko tri kilometra u pravcu severa ka glavnom putu Đakovica-Prizren.
Još dve lokacije?
Beograd i Euleksov forenzički tim su tek 26. oktobra 2017. godine identifikovali lokaciju, a u novembru iste godine iz unutrašnjosti bunkera izvadili su posmrtne ostatke ubijenih Srba. Pretraga je, uz učešće eksperata iz Beograda, počela 16. aprila 2018. godine. Tada je lokacija očišćena od đubreta, skinuta je ploča koja je zatvarala bunker, razvaljen je deo zidova i započeto je izvlačenje vode i taloga, zajedno sa smećem, psećim kostima, kesama i flašama.
Forenzičkom ekspertizom je utvrđeno da su u masovnoj grobnici „Bunker“ bačena i tela članova porodice Šutaković, koji su kidnapovani početkom jula 1999. godine.
Postoji osnovana sumnje da se u blizini te lokacije nalaze još najmanje dve masovne grobnice, čiju pretragu traži Komisija Republike Srbije za nestala lica. Međutim, zbog odbijanja predstavnika privremenih institucija Prištine da sarađuju, nakon prenosa ovlašćenja sa Euleksa na te institucije — taj zahtev nema ko da odobri, niti postoji mehanizam preko kojeg Komisija može da traži pokretanje postupka pretrage lokacije.