„Prisustvo Sjedinjenih Američkih Država u Jugoistočnoj Evropi svodi se na dve komponente: političko i vojno prisustvo. Što se tiče ekonomskog, ono nije toliko važno, ali će se verovatno povećati narednih godina. Što se tiče vojnog i sa njim povezanog političkog, to je konstantna stvar, očigledno, samodovoljna od sredine 90-ih, kada su Sjedinjene Američke Države preuzele na sebe specijalnu ulogu u sukobu u Bosni i Hercegovini od aktivnog mirotvorstva 1993-1994. godine ka otvorenom vojnom intervencionizmu i uništavanju vojnog potencijala bosanskih Srba u avgustu-septembru 1995. godine. Agresija iz 1999. godine može se tumačiti kao nastavak uništavanja srpskog vojnog potencijala“, objasnio je Pivovarenko na okruglom stolu na temu „Sjedinjene Američke Države na Balkanu 20 godina nakon bombardovanja“.
Kako je napomenuo ekspert, američko prisustvo na Balkanu 2000-ih se malo smanjilo, ali su u poslednjih pet godina Sjedinjene Američke Države povećale svoje prisustvo u regionu. Tako se, osim Srbije i Crne Gore, američki uticaj proširio i na Albaniju i Makedoniju.
„Sada Sjedinjene Američke Države povećavaju svoje prisustvo i formiraju svojevrsni Jugoistočni bastion, gde će koristeći se slabošću Evropske unije nastojati da igraju vodeću ulogu, pokušavajući da spasu ovaj region od onoga što se naziva pogubnim spoljnim uticajem. U humanitarnom planu u ovaj uticaj mogu se svrstati terorizam i problemi izbeglica, a u političkom — uticaj spoljnih sila, kao što su Turska, Kina i Rusija. Sjedinjene Američke Države, takođe, pokušavaju da mobilišu saveznike u Srednjoj Evropi, a posebno u Poljskoj“, istakao je Pivovarenko.
Prema mišljenju eksperta, sada glavni protivnik Sjedinjenih Američkih Država na Balkanu nije Rusija, već Turska i Kina, a osim toga, Sjedinjene Američke Države se opiru Evropskoj uniji.
„Naredne dve godine biće vreme potrage i formiranja taktičkih saveza. Stabilnost u regionu zavisiće od toga kakva će biti konfiguracija odnosa između velikih igrača“, zaključio je on.