Ovaj sukob oličen je u tužbi bivše viceguvernerke CBCG Irene Radović, koju je ona pokrenula protiv prvog čovjeka centralne finansijske institucije — guvernera Radoja Žugića.
Radovićeva, koja trenutno radi kao konsultant razvojne agencije vlade SAD u regionu, podnijela je tužbu Osnovnom sudu u Podgorici za mobing protiv Centralne banke i guvernera Žugića.
Ona Žugića, između ostalog, optužuje da je izdavao naređenja za selektivnu kontrolu banaka, zatim prikrivanje informacija kojima je mogao da uruši ukupnu stabilnost bankarskog sistema, zabranu davanja personalnih dosijea menadžmenta CBCG na uvid javnosti, kao i za mobing i verbalno vrijeđanje od strane zaposlenih, te za tvrdnje guvernera da se Radovićeva bavila spletkarenjem i da je „nemoralna žena“, što je na koncu rezultiralo njenim razrešenjem sa pozicije viceguvernerke od strane Skupštine Crne Gore.
Ipak, Osnovni sud u Podgorici je prije nekoliko dana donio prvostepenu presudu da je Skupština nazakonito razriješila Radovićevu sa mjesta viceguvernera i poništio tu odluku.
Zanimljiv detalj u ovom slučaju jeste da su čitav tok suđenja pomno pratili predstavnici britanske i američke ambasade u Crnoj Gori, ali i ambasador Slovenije u Podgorici, Mitja Močnik. S obzirom da se radi o izaslanicima vodećih NATO zemalja, to otvora pitanje da li to Alijansa preko slučaja Irene Radović šalje jasnu poruku vlastima u Crnoj Gori da je došlo vrijeme da se i glavne poluge crnogorskog finansijskog sistema predaju pod punu kontrolu NATO „partnera“.
Analitičar i bivši gradonačelnik Cetinja Aleksandar Aleksić smatra da aktuelni događaji potvrđuju da, posmatrajući iz ugla međunarodne zajednice, Irena Radović predstavlja važnu osobu za ostvarenje njihovih interesa.
„Ona je od 2003. godine bila šef britanske kancelarije u Podgorici, a od novembra 2006. godine zamjenik britanskog ambasadora u Crnoj Gori. Sve ovo govori da je ona osoba od najvećeg povjerenja zemalja koje upravljaju NATO paktom — SAD i Velike Britanije“, kaže Aleksić.
Radovićeva je inače na Univerzitetu Donja Gorica, gdje je Đukanović jedan od vlasnika, izabrana u zvanje docenta 2011. godine, a od marta 2017. imenovana za viceguvernera CBCG zaduženog za kontrolu banaka sa šestogodišnjim mandatom što se, ukazuje Aleksić, vremenski poklapa sa prvih pet godina članstva Crne Gore u NATO-u.
„Aktuelni guverner Žugić smjenu Radovićeve obrazložio je time da je ona protivzakonito otkrivala tajne u poslovanju centralne finansijske institucije u Crnoj Gori. S druge strane, Radovićeva je saopštila da se od nje skrivaju podaci koji joj prema slovu zakona moraju biti dostupni“, objašnjava Aleksić za Sputnjik.
Aleksić, međutim, čitav slučaj sagledava u svetlu pokušaja NATO-a da posle preuzimanja bezbjednosno-obaveštajnih poluga u Crnoj Gori preuzme i finansijske i da je „prirodno da tokovi novca sve manje ostaju prepušteni „prvoj i drugoj familiji“ (nezvanični naziv za porodice Mila Đukanovića i Miodraga Perovića) koje su, kako kaže „prije trideset godina Crnu Goru ščepale za grlo“.
„Na svojim leđima građani su snažno osjetili da diplomatijom vladaju cinizam, licemjerje i dvostruki standardi, ali ipak u nekom trenutku regionalna geopolitička potreba NATO-a za partijama Mila Đukanovića i Miodraga Perovića će prestati. Zapad će brutalno osiromašenom i opljačkanom narodu Crne Gore (tokom poslednjih 30 godina), morati ponuditi nešto novo, čisto da izgleda kao da se nešto mijenja“, kaže naš sagovornik.
U protivnom, napominje Aleksić, ankete kakva je i poslednja koju je tokom januara 2019. uradio Nacionalni demokratski institut iz Vašingtona o stanju u Crnoj Gori, koja pokazuje minimalnu podršku građana NATO-u, a veoma pozitivan odnosom običnih ljudi prema Rusiji i posebno Srbiji, postaće opasnost po realizaciju svih njihovih interesa.
„Prosto, neće više postojati nikakvo objašnjenje razloga zbog kojih unutrašnjom politikom Crne Gore upravlja mafija. Ista ona mafija iz Instagram statusa i video-klipova insajdera i višedecenijskog intimusa Mila Đukanovića — Duška Kneževića“, jasan je Aleksić.
Prema viđenju našeg sagovornika, zasad izgleda kao da pritisak koji danas trpi Đukanović „nije u funkciji njegove smjene nego isključivo u funkciji političkog stezanja ruke na leđima zbog trenutne neposlušnosti u slučajevima kakav je slučaj Irene Radović“.
„Sud je prošle nedelje Radovićevu oslobodio svih optužbi, ali će njen povratak na funkciju viceguvernera biti malo teži. Kako god, slučaj Irene Radović je samo vrh ledenog brijega. Ako pak Đukanović ne bude ponizan i poslušan, zamjena čeka odmah iza ugla, na ulici. A tamo je dug red“, zaključuje Aleksić.